4) Merida

We laten het gekkenhuis van Chichen Itza achter ons. De parkeerplaats is zowaar ontploft en bussen vol staan te wachten bij de ingang om naar binnen te mogen. Bij elke bus die binnenkomt staan jongens met stapels hoedjes op hun hoofd in de hoop er een paar te verkopen. Als ze weinig kans maken rennen ze door naar de volgende.

Diepgevroren (de airco werkt in deze bus wel erg goed) komen we aan in Valladolid en regelen een bus naar Merida. Dit is een grote stad en even geen plek om tempels te bezoeken. Nee, deze staat bovenaan mijn lijstje. Dit zou een foodie hotspot zijn.

Het hotel wat we via booking geboekt hebben is Maison Elbajador. Foto's van een koloniaal gebouw pronken op het internet. Aangezien we hier voor de stad komen, is een mooi hotel wel fijn, dachten we. Nou, we kunnen zeggen dat Elbajador een hele goede fotograaf in de hand heeft genomen. Wat een aftandse bende. Alles was smoezelig en nodig aan vervanging toe.

De man achter de balie spreekt zeer gebrekkig Engels en legt ons zo goed als hij kan uit hoe het allemaal hier werkt. Irma is onze hulp in het hotel en leidt ons naar de kamer. Ze herhaald nog eens eventjes wat de baliemeneer ons net heeft verteld, maar dan in het Spaans (voor als we het in het Engels niet hadden begrepen). Ach, gewoon lachen en zwaaien.

Irma was ook degene die onze kamer had schoongemaakt en ze had voor ons gemak maar alvast een envelopje neergelegd voor de fooi (nou Irma, dan had je echt harder moeten poetsen).

Met mijn blaadjes (ja meervoud) aan huiswerk gaan we de stad in. Het is een beetje oriënteren. Maar omdat het een zeer intensieve dag is geen streetfood bij elkaar sprokkelen, maar een restaurant. Op internet vond ik Prospe del Xtub. Een restaurant waar de abuala’s verse tortilla’s aan het vouwen zijn gekleed in prachtige gewaden met kleurige geborduurde bloemen, lekker authentiek.

Nou, er zat welgeteld 1 oververhitte dame druk achter een butaangasstelletje met een flinke bak deeg onder een dubieuze handdoek, maar ze was de kok, de schoonmaakster en de toiletjuffrouw. Haar mooi versierde jurk zat onder het bakmeel. Het eten zou super zijn, maar we bestellen voor de zekerheid met z’n tweeën 1 gerecht. De Cochinita Pibil (bij ons beter bekent als pulled pork). Hmmmm, het blijkt dat niet alles wat je op internet leest dus ook zo hoeft te zijn. We eten wat we wel lekker vinden er tussenuit en gaan er snel vandoor.

In park Santiago toch maar even kijken wat voor stalletjes daar zitten. Via mapps.me lopen we door wat dubieuze achteraf straatjes. Het voelt niet heel prettig en de verlichting laat op sommige plekken ook wat te wensen over. We hebben ons tot nu toe overal heel veilig gevoeld, maar hier kregen we toch wat kriebels van. Ineens een hoop kabaal en flinke knallen. We zoeken dekking voor het kartel (zo wij dachten), maar kunnen kort daarna genieten van een prachtig verlichte lucht van het vuurwerk.

In het parkje vinden we de standaard eettentjes (marquesita's en taco's) en besluiten niets te nemen. Wel waren hier een heleboel abuela's in prachtige gewaden die allemaal met de meest prachtige geborduurde bloemen versierd waren. De volgende dag zou er een optocht zijn en ze waren nu alvast even aan het oefenen (tsja achter elkaar aanlopen is nog best ingewikkeld ;))

Tegenover het hotel zit een klein parkje/plazaatje met allemaal leuke restaurantjes en terrasjes. He, wat vervelend nou weer. Het is net Happy Hour als we aankomen. Na een Mojito voor Naoom en een Margarita voor mij is het wel weer mooi na een supervolle dag.

De volgende ochtend doen we het rustig aan. Voor het ontbijt gaan we naar El Barrio (er was ook een ontbijtbuffet bij het hotel, maar de foto's die op internet stonden van schalen met vers fruit en vers gebakken taarten hadden ze vandaag even ingeruild voor een schaal met gele drap en een paar appeltjes)

El Barrio was gelukkig wel weer een pareltje. Twee jonge gozers runnen een hipsterproof koffietent met veel kunst aan de muur en retro meubeltjes. Ze vinden het blijkbaar erg gezellig dat we er zijn en we krijgen een bizar lekker ontbijt. Voor Naoom een eggs benedict (maar dan wat verMexicaanst met chorizo) en voor mij huevos ranchero’s (ei op een tortilla met veel tomaat). De borden zien er super uit en ze serveren er ook nog eens een goede kop koffie bij. Hier zitten we nog wel even. Naoom met dr e-reader en ik tik het verslag van de vorige plek op de tablet (och doe die hele dikke brownie met nutella topping er dan ook nog maar bij).

Het is alweer bijna middag en we besluiten de stad eens te gaan verkennen. Bij toeval is naast de koffietent een prachtig Mayamuseum in een gigantisch mooi gebouw wat zo in Parijs had kunnen staan. Deze was gelukkig goed onderhouden, maar zo staan er nog een aantal kolossale gebouwen die wel meer dan een likje verf nodig hebben (ik voel een chateau Meiland opkomen, al is het alleen al om rond 12 uur te mogen WIJNEN WIJNEN WIJNEN)

We lopen door het centrum en langs vele, vele souvenir winkeltjes. Ik vind prachtige beelden van de dias de los muertes (de dag van de doden), maar ze weten er ook wel hun prijs voor te vragen. Dat doen we maar in een wat minder toeristisch stadje.

Op de hoek bij de plaza zit een zaak die de zoveelste vorm van de taco heeft uitgevonden. Dit keer wat dikker en opengesneden (eigenlijk een pitabroodje dus) omdat het een dikke taco is noemen ze het gordita. Tsja, noem het nou maar gewoon allemaal maar taco. Dan scheelt mij weer proeven.

Na nog meer souvenirwinkeltjes en nog een museum, zijn we het er samen over eens dat we dit morgen niet nog een hele dag willen doen. We boeken nog een tripje naar de cenotes van Santa Barbara.

We nemen een duik in het zwembad en lopen in de avond naar het volgende restaurant van mijn lijstje, Apoala. Deze zit gelukkig tegenover het hotel. Tot onze grote vrees moesten we reserveren, maar ze hadden gelukkig nog wel een plekje OM HALF 10!!!! Deze stond zeer hoog op mijn lijst dus dat word wachten. Zat hier nou ook niet die ene bar met die Happy Hour?? En twee uur later en 3 margarita’s nemen we jolig plaats aan een tafeltje buiten.

Och wat ben ik blij dat we hier op gewacht hebben. Dit is tot nu toe het lekkerste waar we gegeten hebben. We krijgen vooraf superdunne krokante blauwe mais taco’s met lekkere dipjes van komkommer en koriander, Gerookte tomatensalsa en een licht pittige Habanero saus. Vooraf hebben we een ceviche. Naoom met octopus en ik met gewone witvis. Maar bij mij hebben ze naast de gebruikelijke limoen, tomaat en koriander ook kokosmelk doorheen gedaan, super lekker (bereid je maar vast voor Lieke).

Het hoofdgerecht was bij Naoom ook octopus, maar dan tot in de perfectie gegaard op een krokante tortilla en ik had een witvis (moeilijke Mexicaanse naam) met een gnocci van Mexicaanse kruiden. OEEFFF we hebben dit keer echt teveel gegeten, maar dit maakte de smakeloze drab van gisteren meer dan goed.

De volgende ochtend zijn de Margarita’s nog een beetje voelbaar, maar we moeten klaar staan want om 9 uur worden we opgehaald voor de cenotes. We hebben vanavond ook een nachtbus naar Palenque dus de tas moet ook alvast ingepakt zijn. Voor dat we weggaan loop ik nog even langs een bakkertje die we de vorige dag gevonden hebben. Bakkertjes zijn niet zo heel erg bijzonder in Mexico, maar deze had als een van de weinige een lekker assortiment met volkoren producten (dat vinden mijn darmen ook wel fijn). Zo ook lekkere dikke grof volkoren muffins (ach ook maar extra voor in de bus)

We worden lekker luxe opgehaald door een tourbusje (tsja aangezien we vandaag ook met de nachtbus naar Palenque gaan wilde we niet het niet zo stipte OV van Mexico gebruiken). De tourmeneer brengt ons naar de cenotes. Dit keer helaas niet helemaal voor ons zelf. Vele bussen staan al op de parkeerplaats en blijkbaar is dit ook een vaste stop voor de vele tourorganisaties uit Nederland (HENK, IK HEB JE ZWEMBROEK HIER NOG……..HE GETVER IK HEB NOG ZO GEZEGD DAT JE DE ZONNEBRAND MOEST INPAKKEN). Tsja Nederlanders op vakantie zijn best bijzonder luid.

Met een houtenkar die aangedreven word door een ietwat uitgemergeld paard (ook hier hadden we misschien de keuze moeten maken om te gaan lopen) worden we naar de plek van de cenotes gebracht.

De cenotes hier zijn weer compleet anders dan de vorige. De eerste was geheel ondergronds, de tweede had prachtige stalactieten en de derde had een gat bovenin waar een boom zijn wortels tot aan het water beneden had laten groeien. Superprachtig en het water had ook een lekker temperatuurtje.

De tour was inclusief lunch en we eten weer salbutes en panuchos (ik zag het verschil niet, maar het was erg lekker). Die koude Sol hielp ook wel.

Al met al een lange dag, maar onze bus vertrekt pas om 22:00. Na nog even bij het zwembad van het hotel gelegen te hebben besluiten we toch nog wat te gaan eten (tsja tis naar, maar anders blijven ze er allemaal maar mee zitten).

We eten wat bij Hermana Republica. Een eettentje wat een samenwerking heeft met een plaatselijke bierbrouwer. Het eten is ook vooral gericht op het bier wat ze schenken. Heftig en vet eten dus, maar ook hier weer supersmaakvol.

We hebben guacamole met chicharon en platano (uitgebakken varkenshuid en bakbanaan) en nacho's met lekkere salsa’s. Ook hier krokante pulpo en taco’s met huisgerookte ham (en overal dikke klodders guacamole overheen). En lekker proefplankje met verschillende biertjes maakt het helemaal compleet.

Richting de bus lopen we langs het prachtige koloniale gebouw van het theater. We moeten ons een baan wurmen tussen alle mensen. Er zal vast wel een mooie show zijn vanavond. Cultureel volkje die Mexicanen. Maar niets bleek minder waar. Al die mensen keken zeer gespannen op hun digitale schermpjes en als een schok begon iedereen naarstig te drukken (Pokemon go is still alive)

Het is nog even wachten op het station (thank god for WiFi), maar dan mogen we 8 uur blijven zitten tot we in Chiapas, Palenque zijn. Hier komen we voor de jungle en de Mayateampels.