Verslag 8

Aziaten zijn een ranzig volk. Overal waar je loopt hoor je achter je geroggel, gesnuif, gespuug, geschijt en het ergste nog, GESMEK. Ze hebben geen schaamte. Welkom in Singapore trouwens.

Na een vriendelijk onthaal op het vliegveld dat als je hier iets verkeerds zou doen je honderd zweepslagen of de doodstraf zou krijgen was het wel even spannend bij de dubbele tassen controle. Maar betrouwbaar en vriendelijk lachend mochten we toch Singapore in. Ik ben erachter dat het niet mijn stad/land is. Het is over modern, schreeuwend duur en overal staan bordjes wat niet mag.

Gelukkig had naoom via internet toch een hostel geboekt en omdat alles hier zo duur is werd het toch weer een dormitorie. We kwamen laat aan en gingen op zoek naar wat te eten (ach het is dat het erbij hoort). We kwamen bij een foodcourt. Dat is een plek met tafeltjes en stoeltjes met daaromheen allemaal stalletjes waar je je eten kan afhalen. Tussen de tafeltjes door loopt het tigerbier-vrouwtje. Het tijgerbier-vrouwtje heeft iets weg van wat wij kennen als het Flugel-meisje alleen is zij boven de 60 onder de 1m50 en heeft ze o benen, maar wel met hakjes en een kittig pakje. Bij elke man die gaat zitten stormt ze met een fles die bijna net zo groot is als zijzelf naar je toe en vraagt ze vriendelijk doch dringend 'TIGERBEER', als je niet snel genoeg antwoord, snuift ze even en stormt ze weer weg.

Vanacht zeer rot tot niet geslapen want er slaapt een 17 jarig japans ventje bij ons op de zaal dat als hij 's nachts moet plassen het nodig vindt om het licht vol aan te doen. Zijn vriendinnetje slaapt op een andere zaal en 's ochtend bij het ontbijt zaten ze om het hardst te smakken op hun boterhammetje met aarbeikleurige geleiprutjam (toch maar even een paar keer zeer afkeurend naar hun gekeken).

We hebben 1 hele dag in Singapore en die is bomvol gepland met sightseeing. Gelukkig heeft Singapore en goed metronetwerk. Een van de dingen die we gingen bezichtigen was het Rafles Hotel. Dit is een poepiesjiek 10 sterrenhotel, waar onder andere ook Michael Jackson heeft mogen slapen. Met onze zweterige en plakkerige voorkomen liepen we tussen de kouwe kak te oooooohhhen en te aaaahhen en foto's te maken. Na de gebruikelijke tempeltjes en moskeetjes ook cultureel gedaan bij het Singapore Art Museum. Nadat Naoom haar fruitjes had gehaald en ik een lekker portie Bak Kwan (kennen wij als cowboyvlees) gingen we op zoek naar een souvenir voor mijn oerlelijke souvenirtjes verzameling. Bij het zoeken kwamen we ook in een winkeltje met geweldige Chinese nieuwjaars maskers. Aangezien Singapore geen eigen cultuur heeft, moest deze natuurlijk mee. Helaas zijn de maskers niet heel klein, maar ik had een goed dealtje (volgens mij, niet volgens Naoom) gesloten met de verkoopster (die Naoom trouwens begon te slaan omdat ze het er niet mee eens was). Erg handig als je op de helft zit van de vakantie en dat ding dus overal mee naartoe moet sjouwen.

In de avond weer op zoek naar wat te eten. Vlak bij het hostel zit te grootste Duriankraam die ik gezien heb. De durian is de meest smerige en stinkende vrucht die er bestaat, maar zo verklaart maar weer dat de Aziaten een vreemde smaak hebben, het zat er afgeladen met mensen die het gelige vruchtvlees wel lieten smaken. Nadat we alleen maareettentjes tegenkwamen met varkenssnuitjes en vissenkoppen, hebben we maar weer een bezoek gebracht aan het Tigerbier-vrouwtje. Blijkbaar herkende ze me nog, want ze sloeg me vriendelijk doch snuivend over.

Willen jullie weten hoe het avontuur naar het Bounty Eiland Tioman is afgelopen. Lees dan ook het verhaal van verslag 9 eens.