verslag 11

Hebben we hem gehaald???? Ja, we hebben hem gehaald, maar de bus van 9 uur is ook die van 10 uur en de vroege bus van 11 uur. Met een flinke 'oi' en een zucht werden we de bus in verwelkomt. De localbussen zijn altijd een uitdaging. Over benen, hoofden en ander uitstekende lichaamsdelen vonden we met alle tassen (en ja hoor, het masker) een plekje. Blijkbaar mochten we blij zijn dat de chauffeur ons binnen heeft gelaten, want hij was erg kieskeurig wie hij binnen liet. Sommige mensen liet hij staan en reed gewoon door (ach, wacht maar weer gewoon 2 uur voor de volgende bus).

Deze bus bracht ons weer naar Kuantan (de grote stad) en vandaar konden we met een luxere bus naar Melakka. De bus zou er 6 uurtjes over doen, maar in 4 uur waren we er. Wat nu snelheidslimiet en een 1 baansweg kan net zo goed een 3 baansweg worden. We konden de samengeknepen billetjes weer ontspannen en een taxi regelen naar ons nieuwe hostel. Dit keer gaan we naar Tony's. Tony runt dit hostelletje in zijn eentje en is daar lekker bezig. Ziet er netjes en schoon uit (zijn we niet echt gewend de laatste tijd). Tony is een creatieverd en heeft van elke kamer wel iets moois gemaakt. Wij hadden de Punk kamer met knal groen en roze muren (beetje thuiskomen)

Na weer de zoveelste benauwde en plakkerige nacht werden we blij gemaakt met een overheerlijk ontbijtje van Tony met echte verse sinaasappelsap (geen aangelengde bagger met heel veel suiker) Daarna zijn we de stad een beetje gaan verkennen. Zoals altijd eerst maar even naar het informatiecentrum (altijd gezellig) Helaas niet in Melakka. Een aziatisch gothic meisje zat achter de balie en wist werkelijk helemaal niets te vertellen over wat nou leuk is om te doen in Melakka. Gelukkig hadden we Tony nog. Deze gezelligerd had een mooie route voor ons uitgestippeld. Melakka staat bekend vanwege de VOC, dus er zijn nog flink wat Nederlandse invloeden te vinden. Zo had je er het Stadthuys. Vroeger de plek waar de opperkoopmannen samenkwamen, nu een leuke toeristische trekpleister. Voor het stadhuis kan je een ritje in de Betjah maken. Dat zijn fietsen met zitjes en deze mensen hebben er hun levenstaak van gemaakt hem zo kitcherig mogelijk aan te kleden (na onze ervaring in Puno, Peru met zo'n fietsje, heuvel op heuvel af met 2 zware hollandse lijven hebben we het toch maar niet gedaan).

Bovenop de berg staat een vergane kerk uit de tijd van de VOC met een Nederlandse begraafplaats en wat resten van een fort met kanonnen. Leuk om te zien. Tijdens onze tocht kwamen we langs een echte (ja niet zoals in Cusco, Peru) Barbershop. Aangezien de douchegelegenheden de afgelopen tijd nou niet zo fijn waren dat je je er uitgebreid gaat staan scheren, had ik al een flinke baard. Bovenop mocht er ook wel wat af, maar wat was ook alweer het Engelse woord voor tondeuse. Na een spelletje hints (met bijpassende geluiden) kwam de man met een tondeuse aan. Bovenop weer lekker glad en nu de rest nog. Helaas niks geen natte warme lappen op je gezicht. Wel weer zeepsop. Mijn haar was blijkbaar zo stug, hij moest wel 2 keer een nieuw mesje gebruiken. Aan het einde werd ik nog half inelkaar geslagen (schijnbaar krijg je er ook nog een massage bij). Na een paar flinke batsen op de rug en een paar ferme hoeken op de schouders stond ik bloedend en met 2 ongelijke bakkebaarden weer buiten.

De tweede dag in Melakka zijn we eerst maar naar de bushalte gegaan om nieuwe kaartjes te halen voor de volgende bestemming. Tony adviseerde ons om naar Penang te gaan. Daar heb je ook mooie stranden en de stad Georgetown is ook de moeite waard om te bezoeken. Helaas, het is alweer bijna weekend en dan gaat heel Maleisie ook op pad, dus alles zat al vol. Wat nu. De reis naar Penang is 9 uur en er gaat een nachtbus. Dat is mooi, scheelt weer een nacht in ee hostel. Er was nog een maatschappij die alleen kaartjes verkocht voor de ochtend. Toch maar niet gedaan, want je bent je hele dag kwijt en je komt pas laat aan. Toch maar naar de Cameron Highlands.

Nu we de volgende bestemming geboekt hebben even een stopje gemaakt bij de supermarkt. Het woordje super is niet voldoende voor deze winkel. Megatronische supermarkt moet het worden. Je kan het zo gek niet bedenken of ze hebben het. Dit was net een pretpark voor mij. Allemaal vreemde groentes, kruiden, drankjes.....geweldig. En natuurlijk overal aan aanzitten. Ik heb heel veel mensen lastig gevallen om me uit te leggen waar je het voor kan gebruiken. Met een flinke tas vol kwamen weer buiten (dat wordt een nog betere rijsttafel de volgende keer).

Vlak bij ons hostel zit een zaakje wat een sterrenstatus heeft opgebouwd. Dit tentje schijnt de beste sataay te hebben in heel midden Azie. Alleen bakken ze de sataay niet, maar moet je het in een pan warme sataaysaus koken. Je moest er zelfs voor in de rij staan. Voor ons stonden mensen die speciaal uit Singapore kwamen om hier sataay te eten. Gelukkig zitten we zo vlakbij dus we hoefden niet zo lang in de rij te staan. Binnen staat er een grote koelkast met allemaal stokjes met vlees. vis en groente die je erin kan dopen. Een nieuw pannetje prut werd voor ons neergezet en begon lekker te pruttelen en borrelen. Of wij hier nu helemaal voor zouden overvliegen weet ik niet. Alles wat je er in gedoopt hebt en er weer uithaald smaakt gewoon naar.......sataaysaus. Op het einde weet je niet meer of je nu vlees of vis op je stokje hebt.

Na vriendelijk weggekeken te worden (want de rij stond nu tot het einde van de straat) en 2 stappen, kwamen we weer in het hostel. Tasje weer inpakken, morgen CAMERON HIGHLANDS. De Highlands liggen 2 km hoger dan de rest dus het is daar heerlijk koel, zo rond de 18 graden (een beetje zoals bij jullie in Nederland). Is wel even bijkomen na aaaallll die zon hier (moehahaha).

Zouden we weggespoeld zijn door de regen? En wat gebeurd er met Peter als hij oog in oog staat met een bloeddorstige schorpioen? Lees het in het volgende verslag.