Verslag 12

Dat is bijkomen zeg. De temperatuur in Cameron Highlands is 18 graden. Zo voelt het dus nu in Nederland ongeveer. Over Nederland gesproken. Het stikt hier weer enorm van de Nederlanders. Het is zelfs zo erg dat je hier gewoon een broodje frikandel kan halen. Maar wel voor Nederlandse prijzen natuurlijk. Bij de Indier vragen ze zelfs in het Nederlands of we binnen of buiten willen zitten. Als we zeggen nee dankjewel is het gelijk Kijke kijke nie kope hahaha.

Voor dat we de Highlands inkwamen gingen we natuurlijk weer met een local bus vanaf Melakka naar Tapah om vandaaruit een andere bus naar de Highlands te nemen. Zoals ik al eerder zei, het openbaar vervoer is altijd spannend en net als het onderwijs elke dag anders. De vorige keer hadden we een reis die we ipv 6 uur in 4 uur deden. Dit keer was het precies andersom. Na een half uurtje rijden moest de chauffeur plassen. Toen na weer een half uurtje een sigaretje roken. Weer even plassen. Bij de benzinepomp iemand ophalen. Later moesten we weer stoppen om wat te eten. Hebben we toen ook maar gedaan want de buschauffeur had nu pauze van een half uur.

Toen we in Tapah aankwamen stond de bus er al voor de Highlands. Hij zou pas over een half uur vertrekken, maar we mochten de spulletjes al in de bus leggen. In de bus zat ook een jong Duits stel die blijkbaar net in Maleisie waren want ze waren behoorlijk verbaast over wat er allemaal gebeurd. Wij als doorgewinterde Backpackers konden ze vertellen dat dit niks vreemd is. Toen we buiten op het bankje zaten te praten met de Duitsers reed onze bus ineens weg. Het was grappig om te zien dat ik niet de enige was die even in paniek was. No woriiiiieeeess!!!! zei de tandeloze mevrouw van het busstation, toen ze gierde van het lachen. Hij is even tanken.

Gelukkig hadden we het hostel al geboekt, want het zat aardig vol. Het zat zelfs zo vol dat we 1 nacht in de ene kamer hadden en de andere 2 nachten een andere kamer. De eerste nacht was een ruime kamer met eigen douche en toilet (wat fijn) en echte handdoeken (wat kan je zoiets missen). Het was ook wel de duurtse kamer die we de afgelopen weken hadden. Na een warme douche (fijn met maar 18 graden buiten) hebben we heerlijk geslapen (eindelijk).

De volgende dag hadden we een tour gepland door de Highlands, want wat is hier echt typisch voor deze plek (en kan dus ook alleen maar hier) Thee drinken en aardbeien eten. Nou daar houden wij wel van. Op naar de theeplantages. De mevrouw van het busje had niet dat gezellige relaxte laidback, hippie, Bob Marley gevoel over zich. Waar alle andere chauffeurs de tijd ergens voor nemen, was zij stipt en mochten we ook echt maar steeds een half uur overal kijken. Toen we bij de theeplantages waren geweest moesten we nog even wachten op een vrouw die nodig moest plassen. Helaas stond er een rij en hadden we wat vertraging opgelopen. Met een hoop getoeter en gezucht konden we weer verder, maar helaas nu hadden we nog maar 15 minuten voor de Bijenfarm en de markt. De bijen waren niet zo boeiend, dus als een malle over de markt gerend. Snel een maiskorf in de mik geschoven. Bij het terugrennen nog even de gefrituurde champignons meegepikt en al kluivend in de bus verder naar de aardbeien. Ook hier maar 15 minuten ipv een half uur en terwijl onze chauffeur/reisleidster een zeer boeiend verhaal over aardbeien ging vertellen (we gaan daarvoor wel naar het Westland) gingen wij lekker in het zonnetje zitten met een verse aardbeienmilkshake. Toen zij terugkwam zaten wij al in het busje op ons horloge te kijken.

De laatste stop was een vlinderboerderijtje waar ze ook slangen en ander gedierte hebben. Allemaal in kleine kooitjes en niet met een lekker fris drinkbakje ernaast. De vrouw ontpopte zich als een ware crocodile dundee en met het grootste gemak graaide ze in de bakken en haalde er van alles uit om dat aan iedereen uit te delen. Hoppa en voor mij een schorpioen. Lichtelijk paniekerig had ik het beestje op mijn hand. Na bijna blauw aan te zijn gelopen (omdat ik bang was om adem te halen) pakte ze het diertje alsof het een snoepje was en gooide het terug in zijn bak.

Om stipt 1 uur kwamen we terug bij het Hostel. We moesten onze spulletjes weer ophalen, want we zouden een nieuwe kamer krijgen. Toen we achter de dame van het Hostel aanliepen trok ze een ikea schuifwanden kast open. Niet om wat handdoeken te pakken......maar om onze nieuwe kamer te laten zien. Achter de wand stond een bed tegen de muren geklemd. Gelukkig hadden we een raam, maar die keek uit op de eetzaal. Dus als je wakker wordt kijk je recht in de herkauwende mond van de overbuurman.

De volgende dag hebben we zelf ingepland. We hebben het even gehad met jungletours dus zijn we de berg opgelopen naar een echt English Teahouse die befaamd is om zijn Devonshire Creamteas (oftewel gebak met veel slagroom en jam njomnjom). Hadden we natuurlijk ook verdiend na zo'n wandeling omhoog (weet niet of de broeken losser zitten als we terugkomen). Het optrekje heette Ye Olde Smokehouse en staat er al sinds 1938. Na de thee nog even door het huis gelopen (is tevens ook Hotel), voor 150 eurootjes heb je hier een kamer. Bij het afrekenen kwamen we tot de conclusie dat het avondeten iets kariger moest worden.

's Avonds was voor ons Hostel een nightmarket (heel gek dat het ook avond was). Daar stonden kraampjes met allemaal lekkere fruitjes en een kraam waar een man heel druk in een mega grote wok stond te roeren. De man maakte een noodletje voor ongeveer 100 man. Voor 2 ringit de man (lees 40 cent) kon je een pakketje meenemen. Dat was natuurlijk precies wat ons budget na de thee nodig had. Voor nog eens 2 ringit kon je er ook nog een lekkere kippenpoot (wel zonder voetje) bijnemen.

Verzadigd en verkwikt zijn we weer ons hok (letterlijk) ingegaan want de volgende dag zou een private van (wat een luxe) ons naar onze 1na laatste bestemming brengen, Penang. En toen begon het te rommelen..........