verslag 13

Wat een rotnacht. Al die weken zo goed gegaan met die klepperende maagkleppen van mij en na de noodletjes van de markt klepperde het de andere kant op. Daar waren de watervallen van MuKut niets bij. Gelukkig was het een korte nacht en nog een geluk bij een ongeluk reed er niemand verder mee in de Van en zaten wij daar uitgebreid met zijn tweetjes.

Na een flinke lading Imodium (godzijdank hadden we de gezinsverpakking mee), moest hij toch nog even stoppen onderweg. Gewapend met hygienische doekjes, toiletbrilhoesjes, wc-papier en desinfecterende gel op naar het toilet van de BP. En wat hadden ze............alleen maar hurk wc's. Lenig als ik ben en met een ware acrobatische koprolhouding (als de dood dat alles over de broek zou gaan) ben ik ook dit avontuur weer ongeschonden uitgekomen.

In de middag kwamen we aan in Penang. Dit eiland hebben we op aanraden van Tony (die van het guesthouse) aangedaan. Ons nieuwe Hostel was Stardust. Simpel, maar erg gezellig en vol met backpackers (gelukkig geen Nederlanders). Enige nadeel, geen eigen wc (nu zo hard nodig) daarvoor moest je twee trappen omhoog. Wel een eigen douche en airco (vooruit dan maar). Naoom helemaal in de gloria, want ze hebben hier yoghurt met musli. Ik had alleen een kwarkje.

Na toch nog even geslapen te hebben, werd ik door Naoom meegesleept de stad in. Op naar het informatiebureau. Wederom met hele stapels folders en informatie (hopen dat we onder de 20 kilo blijven met de tassen) konden we een plannetje maken voor de volgende dag. Gelukkig mocht ik van Naoom hierna weer terug naar bed.

De volgende dag voelde ik me weer een stuk beter (wat nou ontslakken in Thailand). Onze Japie (of iets Maleis dat daar op lijkt) van het Hostel is lekker bezig, want hij regelt ook reisjes naar Thailand en kaartjes voor de bus naar Kuala Lumpur. Onze reis zit er alweer bijna op. Gek hoor als je terug denkt aan dat we aankwamen in KL. Lijkt eeuwen geleden. Maar goed, kaartjes in de pocket en hup, cultureel doen.

Penang is ook een eiland en bij een eiland hoort strand. In de badkleding op naar het strand. Het was nog een beetje mistig, maar het was ook nog vroeg. Aangekomen bij het strand, bleek dat fijne zandstrand uit kiezels te bestaan en het water even bruin als het zand. Nou ja dan maar niet het water in. Nadat we een strandstoel gekaapt hadden (strandtent was dicht) kwamen we erachter dat het misschien geen mist was die hier hing (lekkere dikke smog). Helaas, laatste kans om nog smeriger bruin terug te komen mislukt. Dan maar een bizar groot winkelcentrum bezoeken. 's Avonds gezellig bij een hawker foodcourt gegeten (ik alleen een soort loempiaatje, misschien toch de broek wat losser).

De tweede dag zijn we de Penang Hill gaan beklimmen. Naoom was genadig en we hebben de trein naar boven genomen. Boven was een tempeltje en dat adembenemende uitzicht werd door de smog ook lichtelijk belemmerd. We konden ervoor kiezen om naar beneden wel lopend te doen, maar helaas was ik op de slippertjes en dat is echt niet te doen (jammer zeg).

Na deze belevenis op grote hoogte de Kek Lok Si tempel bezocht (volgens Naoom net zo beroemd als de Petronastoren.....okay) Ook bekend onder de naam Pagode van de tienduizend Buddha's. Heb ze niet allemaal geteld, maar waren er best veel.

Vlak bij ons hostel zat een tentje met vers gebakken brood. Na 5 weken ga je een heleboel dingen missen. Een daarvan is vers gebakken brood (met kaaaaaaaaaaaaaaassss). Zoals ik al eerder zei houden ze in Azie erg van glibberige dril dingen en dit was weer even genieten. Daarna een kopje vers gemalen koffie en deze caffeine junk voelde zich weer helemaal de oude.

(wat we ook missen is een lekker prakkie andijvie met een balletje gehakt of speklap. HINT HINT HINT MOEDERS!!!!)

We hadden besloten om de nachtbus naar Kuala Lumpur te nemen (scheelt weer een nacht in een hostel). We worden (erg luxe) bij het Hostel opgehaald en naar de bus gebracht, maar pas rond 11 uur (das erg lang opblijven). We hadden een drukke dag ingepland. 's Ochtends vroeg naar de andere kant van het eiland voor het museum over de tweede wereldoorlog. Na een rit van bijna 2 uur en een flinke klim omhoog zagen we dat de entree 70 ringit was (bijna 20 euro, erg veel voor Maleise begrippen) en dat het gebied waar alle soldaten gesneuveld waren nu gebruikt wordt om te paintballen (nou ja, lekker respectloos). Real wargame on real battlefield, staat er dan bij. We besloten hier niet ons geld te gaan besteden en zijn weer terug gegaan. Helaas hadden we veel tijd verloren en toen we naar de Tropicalfruit Farm wilden gaan, bleek die al dicht. Dat schiet op met onze volgeplande dag. Dan maar weer wat tempeltjes bekeken.

Een van de Tempels was die met de liggende Buddha (van een metertje of 35). Naast dat je geld kon doneren om gezegend te worden met een bijzonder grote kennis, meer geluk of een hogere opleiding (moet je toch echt nog steeds voor leren). Kon je ook je toekomst voorspellen met een wheel of fortune (erg godsdienstelijk). Nou Naoom heeft het geweten. Helaas voor haar krijgt ze niet zo'n fijne toekomst. Haar eerstgeborene is wel een zoon (weten jullie dat alvast) en het maakt niet uit waarvoor ze in de gevangenis komt, ze wordt sowieso schuldig bevonden. Bedankt Buddha (dan maar de gratis boekenkraam geplunderd).

's Avonds heb ik Naoom maar weer getroost met lekker vers gebakken brood en mezelf ook maar weer met een kop koffie (en dat onder het genot van een dronken, lijkt wel, imahm die iedereen oproept tot gebed vanuit zijn minaretje.........alllllllllllaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaahhhhhhh)

De Grande Finale gaat beginnen............. KL HERE WE COME (AGAIN)