Verslag 3
Door: peterennaomi
Blijf op de hoogte en volg Peter en Naomi
16 Juli 2012 | Vietnam, Hanoi
On our way to Halong Bay.
Na een lekker vers broodje (merci beaucoup voor de Fransen die een tijdje de baas waren in Vietnam) met kaas en jam (nou ja jam, lees de vorige blogs maar) werden we opgehaald door onze gids van de dag. Zijn naam is Hiep (ofzoiets).
We moesten drie uur in een busje en kwamen toen aan in Halong Bay. Wat wil nu weer het toeval. Dit weekend begint de vakantie voor de Vietnamezen. En waar kan je beter verkoeling zoeken dan aan het water. Met duizenden tegelijk (en weer verbazend veel Nederlanders trouwens) gingen ze op bootjes naar hun volgende bestemming.
De boot zag er zeker netjes uit en er stond een leuk bosje (verkleurde, plastic) bloemen op het nachtkastje. Maar wel een echte douche (daar bedoel ik mee; één die je niet vast hoeft te houden en waar ook daadwerkelijk een noemenswaardige straal uitkomt).
Na de lunch met vers gevangen vis, stond de eerste excursie op het programma. De grotten van Hoy San Sot (Vietnamees voor de grot der verassingen). En wat een verassing toen we daar aankwamen; we waren niet de enige.
Vietnamezen houden niet zo van wachten en daar kan ik ook inkomen, maar ze doen er ook alles aan om er langs te komen. Op een gegeven moment kwam er letterlijk een kind tussen mijn benen door.
Hiep vertelde wat wetenswaardigheden over de grot en had blijkbaar een keer in een stonede bui wat beelden in van mensen en dieren in de grot gezien, want ik zag ze niet. Joe hep toe joes imazinasjun (ja dat of een plak spacecake).
Hiep leidde ons naar de volgende grot en terwijl we liepen begon hij al te gniffelen. Hij vroeg waardoor het kwam dat de bevolking in Vietnam zo sterk gegroeid was. Ik kon wel iets bedenken, en ja hoor, daar was door de tand des tijds, zorgvuldig uitgesleten, in de rotsen, een beeld van een joekel van een................PIEMEL......ehh sorry, fallus. Nu weten we waarom hij Hiep heet, want hij werd er een beetje hieper van.
Na deze 'opwindende' tocht door de grotten van Halong Bay, mochten we ook nog een uurtje kajakken. De blaren staan nog op mn handen van ons vorige kajak avontuur in de Ardennen, dus een beetje ronddobberen en genieten van het zonnetje was ook geen straf.
Door de warmte overdag, heb je 's avonds een schitterend schouwspel van bliksemflitsen die aan één stuk door de lucht flitsen (gelukkig zonder de donder). En onder het genot van deze lichtshow kregen we het diner met verse garnalen, inktvisringen en echte Vietnamese loempia's.
Verzadigd en verkwikt gingen we terug naar de hut en daar kwamen we achter nog een oude Vietnamese traditie.......de karaoke. Wat een pokke herrie. De Vietnamezen hebben allemaal een soort spraakgebrek en om ze dan knoerter vals een nummer van ABBA horen verkrachten is geen pretje. (op dit moment zetten ze het geweldige nummer van Whitney Houston in. IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII wil always llllllllllllllllaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaabbbbbbbbbbbb yyyyyooooooooooooooooooouuuuuuuuu, Vietnamezen hebben moeite met de v en de f).
De volgende ochtend gingen we naar de parelvissers. Hiep had blijkbaar mee zitten feesten met de Vietnamezen op onze boot, want hij liep gelijk naar de uitgang en na een kwartiertje konden we weer gaan. Terug op de boot hebben we de tassen weer ingepakt en zijn we naar onze bungalow op het strand gegaan. Ook hier hadden we nog wat excursies, maar blijkbaar liepen we een beetje uit.
Op fietsen (in mijn geval leek het wel een BMX fietsje) zijn we Catba Island over gegaan . Wat een schitterend mooie omgeving is dat. Veel natuur, weinig toeristen (De Vietnamezen van de boot waren te lui of hadden nog een kater dus die waren er niet) en vriendelijke locals. Aan het einde van de fietstocht zouden we een hiking doen in de bergen.
Na wel 10 hele minuten stijl omhoog geklommen te zijn, vertelde onze nieuwe gids San, dat we weer naar beneden gingen. Lichtelijk verbaasd vroegen we hem waarom we nu al gingen. Zijn antwoord was: Everthing looks the same here....... Nou ja.
De boot ging weer verder naar zijn volgende bestemming, Monkey Island. Wel geteld 1 hele aap gezien (en nog wel zo'n klere Makaak ook), maar ook iets van 10.000 Vietnamezen.
Nadat ik lekker mn spulletjes had neergelegd, me in mn zwembroek had gehesen en een lekkere duik had genomen, stond San alweer te zwaaien dat we weer gingen. Gelukkig eigenlijk, want naast me stond er net een Vietnamees zijn neus te legen en aan zijn gelukzalige blik te zien, bleef het daar niet bij.
Bij de bungalow aangekomen hadden ze de barbecue al lekker aanstaan en konden we genieten van vers gevangen inktvisjes.
Hiep heeft ons nog vriendelijk op weg geholpen voor de reis naar Ninh Binh. Dit is wel backpacken Peterstyle op zo'n strandje met zo'n hutje en een barbecuetje.
Vandaag hebben we de reis naar Ninh Binh gemaakt. Vanaf de bungalow hadden we een boot naar het grote eiland.Hij was wat later, dus autipeetje schoot alweer in de stress dat we de bus niet zouden halen. Na een half uur kwam onze snelle boot eindelijk aan. Maar toen we zaten deed de motor geen heng heng heng, maar bobbobbob (geen goed teken voor een speedboot). Terwijl we voeren was een tweede man de boot aan het leegscheppen.
Aangekomen op Catba centre met brommertjes (en dus ook de backpacks achterop) naar de bushalte, de bus bracht ons naar de andere kant van het eiland waar een andere boot stond te wachten en vanaf die boot weer de bus naar Hai Phong waar we moesten overstappen op een andere bus naar Ninh Binh.
Na 5 lange, zweterige uren later en een paar keer extra genoten te hebben van het ontbijt, komen we eindelijk aan in Ninh Bin.
Daar horen we dat onze Tuan, die onze reis naar de locals zou regelen, ziek is. Hoe nu verder?
Dat lezen jullie in het volgende verslag.
Na een lekker vers broodje (merci beaucoup voor de Fransen die een tijdje de baas waren in Vietnam) met kaas en jam (nou ja jam, lees de vorige blogs maar) werden we opgehaald door onze gids van de dag. Zijn naam is Hiep (ofzoiets).
We moesten drie uur in een busje en kwamen toen aan in Halong Bay. Wat wil nu weer het toeval. Dit weekend begint de vakantie voor de Vietnamezen. En waar kan je beter verkoeling zoeken dan aan het water. Met duizenden tegelijk (en weer verbazend veel Nederlanders trouwens) gingen ze op bootjes naar hun volgende bestemming.
De boot zag er zeker netjes uit en er stond een leuk bosje (verkleurde, plastic) bloemen op het nachtkastje. Maar wel een echte douche (daar bedoel ik mee; één die je niet vast hoeft te houden en waar ook daadwerkelijk een noemenswaardige straal uitkomt).
Na de lunch met vers gevangen vis, stond de eerste excursie op het programma. De grotten van Hoy San Sot (Vietnamees voor de grot der verassingen). En wat een verassing toen we daar aankwamen; we waren niet de enige.
Vietnamezen houden niet zo van wachten en daar kan ik ook inkomen, maar ze doen er ook alles aan om er langs te komen. Op een gegeven moment kwam er letterlijk een kind tussen mijn benen door.
Hiep vertelde wat wetenswaardigheden over de grot en had blijkbaar een keer in een stonede bui wat beelden in van mensen en dieren in de grot gezien, want ik zag ze niet. Joe hep toe joes imazinasjun (ja dat of een plak spacecake).
Hiep leidde ons naar de volgende grot en terwijl we liepen begon hij al te gniffelen. Hij vroeg waardoor het kwam dat de bevolking in Vietnam zo sterk gegroeid was. Ik kon wel iets bedenken, en ja hoor, daar was door de tand des tijds, zorgvuldig uitgesleten, in de rotsen, een beeld van een joekel van een................PIEMEL......ehh sorry, fallus. Nu weten we waarom hij Hiep heet, want hij werd er een beetje hieper van.
Na deze 'opwindende' tocht door de grotten van Halong Bay, mochten we ook nog een uurtje kajakken. De blaren staan nog op mn handen van ons vorige kajak avontuur in de Ardennen, dus een beetje ronddobberen en genieten van het zonnetje was ook geen straf.
Door de warmte overdag, heb je 's avonds een schitterend schouwspel van bliksemflitsen die aan één stuk door de lucht flitsen (gelukkig zonder de donder). En onder het genot van deze lichtshow kregen we het diner met verse garnalen, inktvisringen en echte Vietnamese loempia's.
Verzadigd en verkwikt gingen we terug naar de hut en daar kwamen we achter nog een oude Vietnamese traditie.......de karaoke. Wat een pokke herrie. De Vietnamezen hebben allemaal een soort spraakgebrek en om ze dan knoerter vals een nummer van ABBA horen verkrachten is geen pretje. (op dit moment zetten ze het geweldige nummer van Whitney Houston in. IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII wil always llllllllllllllllaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaabbbbbbbbbbbb yyyyyooooooooooooooooooouuuuuuuuu, Vietnamezen hebben moeite met de v en de f).
De volgende ochtend gingen we naar de parelvissers. Hiep had blijkbaar mee zitten feesten met de Vietnamezen op onze boot, want hij liep gelijk naar de uitgang en na een kwartiertje konden we weer gaan. Terug op de boot hebben we de tassen weer ingepakt en zijn we naar onze bungalow op het strand gegaan. Ook hier hadden we nog wat excursies, maar blijkbaar liepen we een beetje uit.
Op fietsen (in mijn geval leek het wel een BMX fietsje) zijn we Catba Island over gegaan . Wat een schitterend mooie omgeving is dat. Veel natuur, weinig toeristen (De Vietnamezen van de boot waren te lui of hadden nog een kater dus die waren er niet) en vriendelijke locals. Aan het einde van de fietstocht zouden we een hiking doen in de bergen.
Na wel 10 hele minuten stijl omhoog geklommen te zijn, vertelde onze nieuwe gids San, dat we weer naar beneden gingen. Lichtelijk verbaasd vroegen we hem waarom we nu al gingen. Zijn antwoord was: Everthing looks the same here....... Nou ja.
De boot ging weer verder naar zijn volgende bestemming, Monkey Island. Wel geteld 1 hele aap gezien (en nog wel zo'n klere Makaak ook), maar ook iets van 10.000 Vietnamezen.
Nadat ik lekker mn spulletjes had neergelegd, me in mn zwembroek had gehesen en een lekkere duik had genomen, stond San alweer te zwaaien dat we weer gingen. Gelukkig eigenlijk, want naast me stond er net een Vietnamees zijn neus te legen en aan zijn gelukzalige blik te zien, bleef het daar niet bij.
Bij de bungalow aangekomen hadden ze de barbecue al lekker aanstaan en konden we genieten van vers gevangen inktvisjes.
Hiep heeft ons nog vriendelijk op weg geholpen voor de reis naar Ninh Binh. Dit is wel backpacken Peterstyle op zo'n strandje met zo'n hutje en een barbecuetje.
Vandaag hebben we de reis naar Ninh Binh gemaakt. Vanaf de bungalow hadden we een boot naar het grote eiland.Hij was wat later, dus autipeetje schoot alweer in de stress dat we de bus niet zouden halen. Na een half uur kwam onze snelle boot eindelijk aan. Maar toen we zaten deed de motor geen heng heng heng, maar bobbobbob (geen goed teken voor een speedboot). Terwijl we voeren was een tweede man de boot aan het leegscheppen.
Aangekomen op Catba centre met brommertjes (en dus ook de backpacks achterop) naar de bushalte, de bus bracht ons naar de andere kant van het eiland waar een andere boot stond te wachten en vanaf die boot weer de bus naar Hai Phong waar we moesten overstappen op een andere bus naar Ninh Binh.
Na 5 lange, zweterige uren later en een paar keer extra genoten te hebben van het ontbijt, komen we eindelijk aan in Ninh Bin.
Daar horen we dat onze Tuan, die onze reis naar de locals zou regelen, ziek is. Hoe nu verder?
Dat lezen jullie in het volgende verslag.
-
16 Juli 2012 - 15:39
Wilma:
prachtig verslag van alle natuurschoon en de Vietamese mentaliteit. Don`t wolly bee happy. -
16 Juli 2012 - 22:17
Wendy:
Tjonge jonge, je houdt wel van spanning opbouwen... Hang aan je lippen!! Onwijs veel plezier en wacht met smart op het volgende verhaal... -
17 Juli 2012 - 07:55
Marion:
Wat een avonturen weer! Ik kijk uit naar het volgende verslag...
-
17 Juli 2012 - 09:25
Mich En Maris:
Ik wist dat ie ging komen.........die piemel! hahahaha!
in afwachting van jullie volgende verslag!
Veel plezier nog! -
17 Juli 2012 - 19:55
Maud:
Maar jullie genieten toch nog wel? hi
Prachtige foto's -
20 Juli 2012 - 21:26
Ma Knijf:
Jullie maken wel wat mee zeg.
Maar Peter je heb vakantie dus laat je autipeetje maar thuis hoor!!!!!!!!!! Alleen maar genieten en dat doen jullie wel ook denk ik.
we kijken weer uit naar het volgende verhaalxxx -
21 Juli 2012 - 23:07
Sietske:
Dat was weer even genieten.Zo te lezen ook voor jullie want het menu werd ook gevarieerder.Veel plezier weer verder.Dikke kus Sietske -
27 Juli 2012 - 18:59
Majorie:
Mooie foto's!! En die spin dan...... jakkes!!
Ben benieuwd hoe jullie avontuur verder verloopt :-)
xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
