Verslag 2

Bye Bye Bangkok en GOOOOODMMMOOORNNIINNGG VVVIIEEETTTNNAAAMMMM!!!

Om half vier zouden we een taxi nemen naar Savurabhumi Airport, maar onze wake up call was aardig vroeg. Om 2 uur begon de Indische Frans Duijts een karaokesessie in te zetten alsof hij in zijn eentje een complete Bollywoodfilm aan het opnemen was. Ach, we hadden nog steeds last van een jetlag, dus veel slapen deden we toch al niet. En ik snap ook waarom er zoveel massages worden aangeboden. De bedden hier zijn knoerterhard.

Om half 4 pakten we een taxi en vertelde de meneer dat we rond half 5 op het vliegveld moesten zijn om in te checken. Dit was een vrijbrief voor de man om te gaan Bangkok driften. Het was bijna GTA (iets met auto's, computers en racen). Wat normaal gesproken in een uurtje gaat, hebben we nu in een half uurtje gedaan.

Lekker op tijd dus en na een vlucht van 2 uurtjes en een hoop gehannes bij de douane, kregen we eindelijk ons Visum en mogen we Vietnam binnen. Sien Tsjouw (hallo)

Natuurlijk nemen we geen Airport minivan, maar de localbus. Teneerste omdat dat het echte Vietnam gevoel geeft en ten tweede, het is 10x goedkoper.

Ons tweede hostel staat midden in het oude kwartier van Hanoi en dat zegt eigenlijk genoeg. De kamer ziet er iets beter uit, maar mist een toiletbril, heeft mieren in de badkamer en het lekt vreemde druppels uit het plafond. Ook lopen er hier en daar wat kakkerlakken, maar de eigenaresse is meer dan bereidt ze, met haar blote voetjes, voor je dood te trappen (en vervolgens te laten liggen, maar toch bedankt). Maar alles beter dan buiten :)

Na eindelijk een beetje opgefrist te zijn, konden we wat gaan eten. We liepen langs een huisje waar een gezellige dame in flinke pannen stond te roeren. Hier zullen ze vast wel een noodlesoepje hebben. We werden vriendelijk doch dwingend naar binnen geduwd en mochten plaats nemen aan de kindertafel. Toen ik eens om me heen keek, bleken het allemaal kindertafeltjes te zijn. Jemig wat zijn deze mensen klein.

You have noodlesoep yes, vroegen we nog aan de mevrouw en met een onheilspellende glimlach antwoorde ze terug SSSOOOOOOOEEEEPPPP (klemtoon omhoog) yes yes yes. En ze kwam terug met een groot bord gebakken tofu en zorgvuldig in stukken geknipte plaknoodles. Dussssssssss!!! Naomi was al begonnen, dus laten we het maar eens proberen. Blijkbaar hebben ze maar één ding op het menu staan, maar het smaakte redelijk (gelukkig heb ik nog een pak stroopwafels meegesmokkeld).

In Vietnam heb je status als je een brommertje hebt. Oversteken is een gekkenhuis. Kruispunten moet je, als je de kans hebt, ook zeker mijden, want het maakt niet uit van welke kant je komt, iedereen heeft voorang. Tenminste, als je maar hard genoeg toeterd. De brommertjes zijn zelfs zo belangrijk dat ze allemaal op de stoep staan en de mensen over de autoweg moeten lopen.

De eerste dag in Hanoi is om allerlei zaken te regelen voor de rest van de reis en om onze kookworkshop te bevestigen. Via het internet hebben we het adres gevonden van Lily Hoang. Zij zou goede reizen naar Halong Bay hebben. Omdat de taxi's niet overal kunnen komen (vanwege de smalle straatjes) hebben we een brommertaxi gepakt. Ja hoor, met zn drieen op 1 brommer, kan makkelijk.

Wat een toppertje is Lily. Naast dat ze heel goed engels spreekt, denkt ze ook nog eens met je mee. Naomi had voor haar verjaardag een grote button met 28 erop gekregen en toen ze erachter kwam dat ze jarig was, kregen we nog eens extra korting en een fles Vietnamese rode wijn (ik ben benieuwd). Ook kregen we nog een stapeltje visitekaartjes mee om thuis uit te delen en zijn we nu facebook vriendjes.

Helaas was alleen nog de luxe boot beschikbaar (he wat jammer :)) Dus dit weekend slapen we in een luxe boot met airco en daarna nog in een romantisch hutje op het strand. Kijk now we're talking.

Na dit geregeld te hebben, moeten we onze kookworkshop bevestigen. De straten en nummers werken iets anders dan in Nederland. We moesten op TaiHoc 148 zijn, maar toen we bij 146 waren ging hij ineens over op 152. Hmm, dat klopt dus niet. Dan maar de overkant proberen. Nee, daar ook niet. Weer de andere kant geprobeerd. Toen maar gevraagd. De meneer vertelde dat het ergens boven moest zijn bij een huis. Ziet er dan toch weer anders uit dan thuis op het plaatje. Na drie kwartier heen en weer lopen, keek ik nog eens goed op het adres en zag ik eindelijk waarom we het niet konden vinden. De kookworkshop is in Hoian en niet in Hanoi (stomme Vietnamese plaatsnamen). Dus maar een mailtje gestuurd en hopelijk kunnen we later tijdens onze reis nog meedoen.

's Avonds hebben we biefstuk met patat gegeten , maar wel Vietnamstyle (Boh Bif Tet), dus druipend in het vet en met een bruin gebakken ei erop.

Een nieuwe dag in Hanoi en we gaan lekker siteseen. Dus op naar het Mousuleum van HoChiMin. Ah jammer, op vrijdag gesloten. Nu dan maar kaartjes halen voor het waterpoppentheater. Ach, vandaag helemaal uitverkocht. Dan maar naar het Hanoi Hilton (gevangenis). Oh gaat pas om half twee open. Pffff, zou het vrijdag de dertiende zijn. Dan maar weer een noodlesoepje eten. Voor de zekerheid hebben we maar opgezocht wat de naam in het Vietnamees is om misvertstanden te voorkomen. Joepie, het klopte. We kregen een lekkere kom dampende noodlesoep (Poh). Nu nog het woord opzoeken voor geen lever en geen vel op mn vlees.

Vietnam is pas sinds 1994 opengezet voor toeristen en dat kan je merken aan het gebrekkige Engels dat ze overal spreken. Het aanklampen van toeristen hebben ze dan weer wel snel onder de knie. Ze blijven je gerust een kilometer lang achtervolgen. Een was zo brutaal, die wees naar mn slipper en toen ik hem omhoog deed pakte hij hem om te gaan poetsen. Ga ff gauw je moeder pesten.

Verder hebben we gelukkig ook nog andere trekpleisters gezien, zoals de tempel van Confucius. Om bij te komen van al deze inspanningen hebben we op een terras, onder een verkoelende nevel en ventilators, een heerlijk vers ananassapje gedronken. Life is good.

In de avond begon de lucht al aardig te betrekken en het zag er naar uit dat elk moment de bui kon vallen. Gelukkig haalden we het net tot de volgende noodlestop. Alsof de hele Zuid-Chinese zee in een keer naar beneden kwam. We moesten toch weer door naar het hostel en gelukkig zat deze aan de andere kant van de weg. Het was misschien 20 seconden lopen, maar in dat korte stukje waren we tot de bilnaad nat. Met deze temparaturen is dat eigenlijk niet eens zo erg.

Morgen vertrekken we naar Halong Bay en blijven daar drie dagen om daarna door te gaan naar Ninh Binh.

Bedankt voor alle lieve berichtjes. Blijf ze vooral sturen. Namens Naoom ook nog bedankt voor alle lieve verjaardagsberichten, kaartjes en smsjes. Tot snel maar weer.