5) Palenque

Na een hobbelige en zeer korte nacht (bij elke stop gaan vol alle lichten in de bus aan) komen we bij het nette busstation van Palenque aan. Het is nog vrij vroeg, maar de mensen zijn hier al klaarwakker (I NEED COFFEE FIRST).

Een zeer blije en uitbundige tourmeneer vertelt ons heel uitvoerig wat hij allemaal in de aanbieding heeft voor ons, maar als ik merk dat ik halverwege zijn verhaal in slaap val (sorry nog daarvoor) besluiten we toch eerst ons hotel op te zoeken. Nou ja, ook dit is weer een cabana, Kin Balam.

Het is alsof we zo de Amazonica van Blijdorp binnen wandelen. Overal tropische planten en vogels die in het rond vliegen.

Onze cabana is alleen nog niet klaar dus we moeten ons rond het zwembad gaan instaleren. We kunnen ons even opfrissen bij de gemeenschappelijke douches en daar hebben we veel behoefte aan. Het lijkt niet alleen op de Amazonica, het heeft ook dezelfde benauwende luchtvochtigheid (en dan is het pas 8 uur in de ochtend).

Dat het een hobbelige rit was, blijkt ook dat de pot pindakaas (ja, nog steeds nemen we de pindakaas van thuis mee) open gebarsten in de backpack. Gelukkig zat de pindakaas alleen in het bovenste gedeelte van de tas uitgesmeerd, maar toch.

Terwijl ook de brulapen waker beginnen te worden (mijn hemel wat een kabaal is dat) hebben wij ons ook geinstalleerd.

De kamer is pas rond 3 uur klaar en we besluiten nog even het centrum van Palenque in te gaan. Voor het hotel stoppen collectivo’s. Dat zijn kleine witte busjes die om de 5 minuten langskomen en rondjes rond het centrum en het rijden, ideaal.

In het centrum aangekomen blijkt dat niet veel toeristen dit doen. In Palenque kom je voor de ruines/tempels en eigenlijk meer niet. Het zijn voornamelijk groente en fruitstalletjes en winkels vol met alles wat je maar van plastic kan maken.

Palenque ligt in het gebied Chiapas en die schijnen lekkere bakken koffie te maken. We vinden een redelijk uitziend koffietentje en ik bestel een halve liter voor 80 cent (kan dus wel Starbucks). Het is geen Lavazza maar het cafeine gehalte is weer op peil.

Bij het busstation zit een grote supermarkt en we halen wat fruit, muesli en yoghurt (och wat mis ik mn bak kwark) en doen onze maag een plezier met iets wat niet vol vet of suiker zit.

De temperaturen lopen lekker op en als we terugkomen bij het hotel is ook onze cabana klaar. Het zijn hier toch voornamelijk slaapzalen en hangmaten (daar ben ik toch echt te oud voor), maar wij hebben een privekamer met eigen badkamer.

De omgeving is prachtig en we hebben een leuk zitje voor de deur naast een flinke volle bananenboom. In de boom zit ook Rango (zo hebben we hem maar genoemd). Rango is een flinke hagedis met een net zo flinke kraag die nog best hard kan rennen op zijn achterste pootjes.

Naoom is als een kind zo blij en met hetzelfde enthousiasme als een kleine Freek Vonk schiet ze met haar nieuwe camera de jungle naast de cabana in. Al huppelend komt ze na een tijdje de score laten zien. Een blauwe ara en een rood gekuifde specht (en nog meer bontgekleurde kleine vogeltjes waar ik de naam niet van weet).

Met een ijskoude Corona proberen bij het zwembad de laatste witte plekken van een rode gloed te voorzien (ook Rango komt even langs en schiet op zijn achterste pootjes over het water heen).

We staan de volgende ochtend vroeg op om naar het Archeologische park te gaan. Het hotel zit aan de ingang van het park dus dat kaartje is snel geregeld. We kennen Naoom intussen. Het park gaat om 8 uur open en we staan dus kwart over 7 al helemaal start klaar. Als de kaartverkoop mevrouw haar luikje opendoet (ik krijg er een soort hans en grietje gevoel bij) zijn we nummer 1 en 2 die het park mogen betreden.

In een serene rust komen we aan bij het tempelcomplex. Deze tempels staan midden in de jungle en sommige zijn nog aardig overwoekerd. Wat heerlijk dat we voor een zeer korte periode het park voor onszelf hebben. Een toekan vliegt over en als een echte Dora en Diego beklimmen we de tempels (ja dat mag hier nog wel).

Deze tempels zijn nog indrukwekkender en vind ze zelfs mooier dan in Chichen Itza. Het wordt al snel drukker en ook de souvenir kraampjes worden aardig uitgebreid.

We lopen een dichtbegroeid stuk jungle in voor een tempel als er een donderend gekraak klinkt. Op nog geen meter van ons valt er een gigantische boom om. Gelukkig de andere kant op, maar we hadden niet later langs moeten lopen. De tempel maakt een hoop goed. Een schitterend bewaard gebleven tablet van een Maya bevolker (ik mag van Naoom geen Indiaan zeggen) komt onder het mos vandaan.

Na een weer zeer gelukkige Naoom (heb medelijden met mij als we de foto’s moeten uitzoeken) lopen we terug naar het hotel. Ons hutje is overgenomen door twee pauwen. Gelukkig lieten ze het wel toe dat we het hutje in mochten. Ook onze huisvriend Rango zat weer gezellig in de bananenboom ons op te wachten.

We eten een hamburger bij het kleine restaurantje (verwacht hier geen culinaire hoogstandjes, maar het was een lekkere burger) en settelen ons weer bij het zwembad.

Voor de volgende dag hebben we een transfer geregeld naar San Cristobal. Deze stopt onderweg ook nog bij de watervallen van Aqua Azul. Azul betekend blauw in het Spaans. Nou, ik weet niet waar ze het op gebaseerd hebben, maar Azul was het niet.

We stonden al helemaal klaar in onze badkleding, want je kan hier tussen de watervallen zwemmen, maar de kleur was niet echt verleidelijk om ook maar een teen in te hangen.

We lopen helemaal naar het beginpunt van de waterval en ik blijf me verbazen hoe bizar veel van dezelfde souvenirkraampjes er in Mexico zijn.
We eten de meest gore taco die we tot nu toe in heel in Mexico hebben gegeten en stappen het busje weer in voor de lange reis naar San Cristobal de las Casas.