Verslag 5 Tainan

Bij Mr Su zijn we aardig in de watten gelegd. Met een backpack vol schone kleren pakken we de bus naar Tainan. Tainan is ook weer een kustplaats en heeft ook nog Nederlandse invloeden van de VOC.

’s Middags komen we aan bij het ECFA hotel (ja….weer een hotel, stelletje flashpackers). ECFA is een beetje het Van der Valk van Taiwan, een grote keten dus. Buiten is het 36 graden, maar bij ECFA doet de airco het goed. Ik wil bijna een trui aantrekken. Waar ik bij Mr Su al blij werd van het verse fruit en koekjesbuffet, word ik hier dolgelukkig van het espresso apparaat waar je onbeperkt koffie van verse boontjes kan halen (dat word stuiterend door Tainan)

Tainan is de stad van de tempels, maar we gaan eerst een wandeling maken door het oude gedeelte met het fort Zeelandia. Bij elke trekpleister moet je natuurlijk entree betalen. Voor studenten is dat de helft. Nu had ik in mijn portemonnee nog mijn CJPpas zitten en blijkbaar zie ik er nog zo jeugdig uit dat ik echt nog wel voor student door kan gaan.

We slenteren door de oude straatjes vol streetfood en souveniertjes en ergens in een klein stoffig winkeltje verkopen ze Taiwanese maskers. Uit bijna elk land neem ik maskers mee en dit oerlelijke, ietwat uit de kluiten gewassen exemplaar moest natuurlijk aan de collectie worden toegevoegd (ach en deze keer hoef ik er maar 2 weken mee rond te zeulen ipv 5)

’s Avonds besluiten we een maaltijd bij elkaar te scoren op de Nightmarket. Elke Nightmarket heeft eigenlijk bijna overal hetzelfde. De noodlekraam, de kraam met stinky tofu (tofu dat ruikt naar blauwe kaas), dumpplings en voornamelijk veel verschillende soorten ingewanden. Naast deze culinaire hoogstandjes (voornamelijk voor de Aziaten) is het ook zo dat er heel spelletjes gedaan worden. Hele families zitten er te bingoen of blikgooien. Je kunt er oud-Hollands hengelen (maar ipv met een magneetje een kartonnen visje met het hoogste cijfer uit de bak te halen, doe je dit met echte visjes of met garnalen en dus ook een echt hengeltje)

Wat natuurlijk ook heel populair is onder de Aziaten zijn de gokmachines (als je weleens in een casino bent geweest, begrijp je wat ik bedoel) en dit wordt er met de paplepel ingegoten. Op deze nightmarket had je een gedeelte met gokmachines voor peuters. Met hele rijen zaten de twee-jarige achter zelf in elkaar geknutselde houtenbakken balletjes van boven naar beneden te laten glijden in de hoop dat ze in het bakje met het hoogste cijfer kwamen (aangemoedigd door hun ouders).

Met het eten van ingewanden heb ik toch een beetje moeite hier. De lappen pens met drillend vet spreken me toch niet zo aan. Toch wil ik wel zoveel mogelijk proberen en ik kom een kraam tegen met kippenpootjes, nou ja pootjes, kippenklauwen. Gelukkig mag ik van de kraammevrouw een klein aantal afnemen, want ze gaan hier bijna per kilo tegelijk. Blijkbaar gebeurt het niet vaak dat een Westers iemand dit besteld want een hoop mensen blijven wachten tot ik de eerste hap neem. Het is letterlijk een klauwtje, want het enige wat eetbaar is, is het velletje. Blijkbaar is het de bedoeling dat je er lekker op sabbelt. Okay, dit kan ook weer van de lijst.

Zoals ik al eerder schreef zijn ze hier groot voorstander van alles maar in de frituur te gooien en dan wordt het vanzelf lekker. Dat was nu net niet waar we behoefte aan hebben en we vinden een kraam waar een man in een heerlijke pan soep staat te roeren met verse noodletjes en een hoop groente.

We vinden een plekje om te zitten en we bestellen. De man spreekt geen Engels, maar begrijpt onze overarticulatie van het woord SOUP wel.
Binnen een minuut staat er een dampende kom voor ons. Alleen zag de soep er iets anders uit dan de soep die we net zagen. Dit was een wat troebele bouillon waar de groente verre van aanwezig was. Na een keer roeren kwamen er wat roze/bruin achtige slierten boven drijven die hol van binnen waren. De man zag onze verbaasde gezichten en wees (lichtelijk grinnikend) naar zijn buik. Dit was soep met stukken DARM. We waren bij het verkeerde tafeltje gaan zitten. De man van de lekkere soep had zijn tafeltjes aan de andere kant. Gelukkig mochten we de soep teruggeven en hebben we snel een plekje aan de andere kant opgezocht.

Bij ECFA zit het ontbijt erbij in en dit keer was het in de vorm van een buffet. Mijn gedachtes gingen al uit naar schalen met roerei en lekkere verse broodjes maar dat was toch een desillusie. Hier eten ze ‘smorgens, ’s middags en ’s avonds hetzelfde. Namelijk bami, visballetjes, en dumplings. Gelukkig hadden ze ook een saladebar, dus dan maar de vitamientjes en vezels aanvullen.

Vandaag doen we ook weer een wandeltocht, maar nu langs alle tempels van de stad (en dat zijn er aardig wat). Met de route van de Lonely Planet slenteren we lekker door de stad. Het is zondag en dan gaat iedereen (net als bij ons de zondag voor de kerk is) naar de tempel. Het is gebruikelijk om dan pakketten met nepgeld te verbranden en wierook aan te steken voor good luck. Na de vijfde tempel hebben we wel een partijtje stoflongen van al die wierook.

Voor stoflongen zijn ze blijkbaar ook een beetje bang hier. Je ziet namelijk heel veel mensen met een mondkapje (het bijzondere is wel dat ze, als het kapje afgaat, gelijk een sigaret opsteken)

Het is een superleuke route en je komt zo ook eens op de minder toeristische plekjes. Zo kwamen we langs een heel leuk eettentje waar ze quiches verkopen, maar ook (niet Aziatische) gebakjes. We vonden dat we het wel verdiend hadden na al dat wandelen en bestellen en heerlijke brownie en een oreo cheesecake. De vrouw van het eettentje vond ons erg interessant en wilde maar wat graag met ons op de foto. Ze wilde van alles weten en wilde ons ook graag helpen met de route. Met wilde gebaren begon ze allerlei aanwijzingen te geven hoe we moesten lopen. De mooiste tempel was volgens haar de confucius tempel. Die stond als laatste op ons lijstje, maar van haar moesten we daar eerst naar toe. Meerdere malen geprobeerd uit te leggen dat we de route van de Lonely Planet volgen, maar dat kwam niet door (I suggest you go right). Na poging 5 hebben we het maar opgegeven en toen ze even niet keek, toch naar links gegaan.

We zijn hier maar voor twee nachtjes. Na eerst nog mijn caffeine gehalte flink aan te vullen pakken we de bus naar Chiayi. Dit wordt een tussenstop om naar Alishan te gaan wat meer in het midden van Taiwan ligt. Daar is (volgens de bronnen) een schitterend natuurpark boven in de bergen met veel theeplantages.