Verslag 7

Ons hotel is op loopafstand van het station. Zelfs zo dichtbij dat bij het inchecken gratis oordopjes worden meegegeven (vanuit ons raam kijken we zo de coupés in).Ook dit is weer een hostel, maar dit keer met een eigen kamer. Het is erg benauwd en klammig, Waarschijnlijk omdat Hiroshima nog geen maand geleden nog getroffen is door heel veel regen wat overstromingen en aardverschuivingen teweeg heeft gebracht. En nu hoorde we dat de volgende natuurramp al weer klaar stond. Typhoon Jongdari zou dit weekend aan land komen, maar niemand wist nog precies waar. Dat moeten we even goed in de gaten houden, want na Hiroshima gaan we naar een klein plaatsje (Magome) om een hike te doen (niet echt prettig met windkracht 16).
Via de Lonely Planet vinden we een leuk klein zaakje om weer een okonomiyaki te eten. Er is een strijd tussen Osaka en Hiroshima wat betreft de okonomiyaki. In Osaka gooien ze alles bij elkaar en bakken het als 1 grote pannenkoek, maar in Hiroshima bakken ze het in laagjes en voegen er ook nog een laag noodles aan toe. Het zaakje is van een ouder echtpaar. Niet heel groot, maar vol met allerlei soorten mensen (zakenlui, sjieke dametjes, jongeren en wij) Het echtpaar is super op elkaar ingespeeld en het is geweldig om dat te zien vanaf ons plekje aan de bakplaat.
De 2 vinden het ook leuk dat wij er zijn en met handen en voeten proberen we uit te leggen waar we vandaan komen. De atlas wordt er bij gepakt en we moeten iets voor ze erin schrijven. We kregen van ons hostel ook nog een tip om naar een plek te gaan waar 16 okonomiyaki restaurantjes naast elkaar zitten. Nou dat moeten we dan ook nog maar even checken. Het toevoegen van een extra laag noodles maakt het gerecht een stuk zwaarcer en na de tweede okonomiyaki van vandaag is het voorlopig even klaar (onderzoek geslaagd).
Al vroeg vertrekken we naar Miyajima. Een eilandje vlakbij Hiroshima, want daar staat een van Japans iconen. De drijvende Tori. Een megagroot ding, maar weer een must do als ie in Japan bent. Een lekkere touristentrekpleister want naast de tori heb je eigenlijk alleen maar souvenier winkeltjes. En omdat we zo vroeg zijn, is dat nog allemaal niet open. De tori drijft nu omdat het water hoog staat en na dat we het van alle mogelijke kanten op de foto hebben gezet pakken we de boot weer terug. Maar eerst moeten we nog een plaatselijke lekkernij proberen. Een cakje in de vorm van een esdoornblad gevuld met zoete bonen. Typisch van hier (nou van mij mogen ze het ook daar houden)
Op 6 augustus 1945 is Hiroshima getroffen door een atoombom van Amerika. En dat is tot op heden nog zeer aanwezig. We bezoeken het a-bomb museum. Wat bizar en indrukwekkend is het om te zien wat een ravage het toen is geweest. De vele filmpjes van slachtoffers en overlevenden maken diepe indruk. Volgende week is er een herdenkingsdienst en daar zijn ze nu al druk mee bezig met de voorbereidingen. In de hele stad zijn ook kraanvogels te vinden (van die gevouwen origami vogeltjes). Deze symboliseren het schrijnende verhaal van een meisje wat door de straling van de atoombom leukemie heeft gekregen. Haar hoop zou zijn dat als ze er 1000 gevouwen had er dan een medicijn voor haar leukemie gevonden zou zijn. Nu zijn er verschillende versies van het verhaal, maar de sneue versie is dat ze vlak voor de 1000 is overleden en haar klasgenootje(s) het voor haar hebben afgemaakt.
Hiroshima heeft ook een honkbal team (met een zeer fanatieke club supporters. Het stadion ligt naast ons hotel (ook nog) en vanavond is er een megabelangrijke wedstrijd. Het lijkt alsof heel Hiroshima zich naar het stadion begeeft. Het hele gebied rond het Hostel kleurt rood (de kleur van de Carpers) en overal staan barbecuetjes te gloeien en tappen voor bier. Erg gezellig. In de tussentijd houden wij Jongdari in de gaten want volgens de laatste ontwikelingen komt deze wel erg dicht in de buurt van Magome. Een beetje wind en regen kunnen we wel hebben, maar door de afgelopen regen van vorige maand is de kans op aardverschuivingen des te groter. We vragen het aan heel veel mensen, maar krijgen steeds een ander antwoord. Niemand weet nog hoe de typhoon zich gaat ontwikkelen en dat maakt het erg lastig wat w gaan doen. Het gebied daar is schitterend mooi en we verblijven in een echte Ryokan. Waar we ’s avonds ook een Kaiseki krijgen (12 gangen Japanse haute cuisine). Zonde als we dat zouden missen.
Terwijl Naoom nog maar weer eens heerlijk in bad gaat, ga ik er nog eens over nadenken in de plaatselijke supermarkt. Frustrerend wel dat alles hier in het Japans staat en er maar weinig mensen (zeg maar gerust geen) Engels spreekt. Dan maar op de plaatjes afgaan en hopen thuis dat je goed gegokt hebt.
De volgnde ochtend geeft internet veel waarschuwingen vanwege de typhoon en ook de mensen van de touristeninfo durven niet met zekerheid te zeggen hoe het gaat. We hebben een paar tussenstops richting Magome en we besluiten in Nagoja nog maar eens te bekijken hoe het er aan toe gaat. Na veel wikken en wegen besluiten we toch niet verder te gaan en gelukkig mochten we zonder kosten onze Ryokan cancelen. De volgende dag zouden we toch weer terug gaan naar Nagoja omdat we vanaf hier een binnenlandse vlucht hebbrn naar Hokaido (het noordelijkste eiland van Japan). Tsja of 20 uur met de trein of 3,5 uur met het vliegtuig (na die busreizen van 25 uur in Argentinie is die keuze heel snel gemaakt.
Nagoja is een grote stad waar de effecten van een typhoon minder zullen zijn (veel minder dan bij zo’n Ryokan van hout met papieren deurtjes).
Gelukkig konden we eerder bij ons hotel (hotel Wing) hier terecht, maar wel voor het dubbele van de prijs wat we voor 1 nacht zouden betalen (dacht het even niet). Na wat moelijk kijken, drukke hand gebaren (en het een paar keer benoemen van “bad review”, leve de kracht van sociale media) kon er toch wat van de prijs af.
We hebben een piepklein kamertje waar nog maar net de tassen op de grond passen en een badkamer waar je in de douche erg je buik in moet houden om niet in het douchegordijn verwikkeld te raken. Maar aan de positieve kant staat er een koffie apparaat me verse boontjes. En daar wordt deze koffiejunk erg blij van na een paar weken alleen maar oploskoffie te drinken.
Nagoja is de vierde grootste stad van Japan, maar volgens de Japanners ook de saaiste van heel Japan (thank god dat we hier 2 volle dagen hebben). En er is inderdaad geen f*ck te doen. Winkels genoeg, maar daar komen we hier niet voor. Om ons te troosten dat Magome niet door gaat, lopen we even langs bij een reisbureau en doen ons 2 kaartjes cadeau voor………TOKYO DISNEYLAND! !!!!!!!
De rest van de middag zoeken we een lekker bakkerijtje op en doen ons te goed en vers en knapperig brood (iets wat best schaars is hier. De meeste Japanners houden alleen van kleffe witte melkbolletetjes) en terwijl Naoom een boek leest en ik de blog bijwerk maken we van deze nood toch een deugd.
De keuze om niet naar Magome te gaan was toch verstandig. De foto’s van heftige regen en omgewaaide mensen waren niet mis. Ook hier hebben we flinke wind (geen windkracht 16 gelukkig) en een paar spetters regen gehad. Naoom was goed voorbereid en bij de eerste druppels schoot ze gelijk in haar knalroze poncho. Gelukkig bleef het bij een paar druppeltjes en adviseerde ik Naoom om heel snel die poncho weer uit te doen. Ze trok toch wel wat bekijks met dat gigantische flapperende gevaarte.