verslag 2

Alles in Tokyo is druk, beweegt en doet bliep of boep. We besluiten vandaag dus ook maar een tripje te maken naar Kamakura. Een kustplaats met vele tempels en heilige beelden.

Bij de 7/11 halen we onze ontbijtsushi (helaas dit keer met zoute augurk als vulling) en pakken de trein naar Kamakura. Ook hier is alles helemaal perfect aangegeven. Dus met een gerust hart stappen we in. Als we het station uit stappen blijkt dat we ook hier niet de enige zijn.
Er gaat een hop on/ hop off bus langs alle tempels, maar dat is natuurlijk veel te toeristisch. We gaan lopen. Lekker sportief en we zien gelijk veel meer (meestal omdat we ook vaak verkeerd lopen). We lopen als eerste naar de giant buddha. En inderdaad deze is best groot. En voor een leuk prijsje kan je er ook nog eens in, wat een feest. En door………

Op de route staat ook alles goed aangegeven (wel meerendeel in het Japans, maar met een beetje plaatje raden komen we een eind) en om de paar 100 meter zijn toiletten. Die trouwens erg schoon zijn hier. Als we het nu toch over de toiletten in Japan hebben, dat is een bijzondere ervaring kan ik je vertellen. De toiletten komen hier met een gebruiksaanwijzing. Zo zit er een knopje om de bril alvast lekker op te warmen. Een knopje die watergeluidjes maakt zodat de buurman je geplons niet hoort en als kers op de taart zitten er de beruchte billenwas knopjes. En die maken het toiletbezoek bij een eerste keer tot een ervaring die je niet snel vergeet (een soort Patty Brard momentje).
Terug naar de buddhas. We lopen langs verschillende tempels en allemaal zijn ze prachtig. Bij Jochii tempel staat een beeld van Happy buddha. Het grappige is dat je aan beelden altijd kan zien waar ze het meest aangeraakt worden. Dat is bij buddhas natuurlijk de buik maar bij deze ook zijn uitgestrekte wijsvinger (geen wonder dus dat dit de happy buddha is)
Bij dit complex was ook de tempel met drie houten buddhas die het verleden, heden en toekomst uitbeelden. Een prachtige zaal vol met verse bloemen. We staan flink te fotograferen (je kent Naoom, die maakt van alles 10 foto’s), maar merken dat het steeds drukker word bij het complex. Veel mensen die zich mooi hadden aangekleed. En al snel kwamen we erachter dat die mooie bloemen niet voor de 3 buddhas waren maar voor de open kist die ervoor stond (oeps)
Lichtelijk gegeneerd lopen we verder en na een flinke wandeling en vele vele vele tempels verder komen we weer bij het station van Kawakusa. Na een uurtje stappen we weer uit bij Tokyo station en is het tijd voor ons diner. Onder het station zitten een hoop winkeltjes en restaurant en het beroemde Ramenstreet. Een twintigtal noodlezaakjes achter elkaar. En overal staat een rij. We hadden best trek dus besloten eerst wat dumplings te eten, oftewel gyoza’s (dat is de gebakken versie) om daarna achter in de rij aan te sluiten. Die ging redelijk snel. In de rij geef je al aan wat je wilt eten en als je tafeltje vrij is staat je bestelling binnen een korte tijd op tafel.

Noodles moet je slurpen en daar zijn de Japanners meester in. Als een speer hebben ze hun bak leeg en gaan ze weer door. Wij doen daar toch iets langer over (en maken er ook een iets grotere kliederboel van). Allereerst moeten we steeds het gevecht met de noodles aangaan om tussen je stokjes te blijven zitten (bijna een soortbslangen bezweren) En als het dan gelukt is verbranden we direct onze mond aan die gloeiend hete slierten (de reden dus waarom ze slurpen). Slurpen ziet er trouwens bij ons ook niet zo charmant uit.

En met rode strepen over ons gezicht waar de kokend hete noodles ons geraakt hebben gaan we moe maar voldaan terug naaf het hotel. Onderweg komen we nog een reallife mariokart tegen (met een kart in een mario onesie door de straten van Tokyo), maffe Japanners. Hier is echt alles mogelijk. Morgen vertrekken we naar mount Fuji (ben bang dat we daar ook niet met een hop on/ hop of overheen gaan)