verslag 1 Havana

Als ik heel eerlijk ben tik ik het allereerste verslag in Santiago de Cuba en hebben we nog maar een paar dagen voor de boeg en kunnen we al terugkijken op een enorme schat aan nieuwe belevenissen, avonturen en ook wederom bijzondere ervaringen. Dus laten we bij het begin beginnen.

Het is woensdag 12 juli, Naoom is jarig. We hebben de dag ervoor al een beetje haar verjaardag en ons 4-jarig jubileum gevierd bij smakelijk, maar voor vandaag had ik natuurlijk nog een lekker taartje van Koekela door de douane gesmokkeld.

Naoom had ons natuurlijk een dag van te voren thuis al ingecheckt (daar kwamen we er ook pas achter dat we ook nog een visa nodig hadden om even te wachten op het vliegveld van Toronto. Klein paniekje, maar via internet toch zo geregeld.

We waren weer rruuuuuiiiiiiimmm van te voren onze bagage kwijt en door de douane dus tijd voor de Tax free. Wederom geurend en dampend en dit keer ook volledig gescrubd en gehydrateerd zochten we een plekje waar we eens lekker aan de taart voor Naoom haar verjaardag konden beginnen.

Zoals ik al zei hebben we een tussenstop in Canada van 5 uur. Das best lang, zeker omdat we al 8 uur erop hadden zitten en daarna nog 5 uur voor de boeg hebben. Dus na een krappe 25 uur komen we als twee figuranten van de Walking Dead aan op Havana airport.

Allereerst moesten we door de paspoortcontrole. Valt op dat hier voornamelijk vrouwen werken en ze hebben ook behoorlijk aan type casting gedaan. Het zijn allemaal norse latina’s waarvan sommige ook nog met snor. Als je iets mee zou smokkelen zou je spontaan jezelf aangeven als je deze vrouwen zag.
Dit werd overigens weer helemaal goed gemaakt bij de bagagecheck. Het is natuurlijk vrij warm in Cuba (gemiddeld zo’n 35 graden) dus de dames hebben zo min mogelijk aan. Ook is het de mode om de meest pikant mogelijke netkousen onder je (net iets te korte) rokje te hebben. Deze controle zou menig Cubaans pornofantasietje wel vervullen. Bienvanuedos a Havana.
Na eerst een kwartier doelloos bij de verkeerde bagageband te hebben gestaan (ze hebben er maar 2 dus het was een 50% gok) werd na nog eens een kwartier het bordje van ons vliegtuig omgewisseld en moesten we alsnog terug naar de band waar we eerst stonden. Oh ja, we zien niet meer in het georganiseerde Nederland. Met zo’n 2 koffers per minuut konden wij na een half uur ook het vliegveld verlaten.
Dit jaar gaan we op luxe vakantie. Naoom heeft haar werk namelijk uitbesteed aan MiCuba. Dit is een bouwsteen organisatie die voor ons de hostels (oftewel casa particulares) en het vervoer regelt. En het begint al goed. Een olijke chicko staat ons met een bordje ‘Naomi y Pieter’ op te wachten. Na eerst nog even de euro’s voor peso’s om te wisselen konden we Vamos a centro. Het was intussen al half 1 plaatselijke tijd (het is hier 6 uur vroeger, dus Naoom was ook nog 6 uur langer jarig) en op de parkeerplaats zagen we al de meest gave oude auto’s staan. Helaas voor ons een gloedje nieuwe gele taxi.
De casa is redelijk dicht bij het oude centrum, maar wel in een redelijk arme wijk. Midden tussen de Habanera’s dus. Even weer omschakelen dus. Het is een gigantische kamer (anders dan wat we normaal gesproken altijd hebben de eerste nacht) Twee grote bedden en een mooie en schone badkamer. Snel gaan slapen want de volgende dag om 9 uur hebben we een tour al gepland staan door Havana.
Na een lekker ontbijtje (deze beginnen altijd eerst met fruit daarna café con leche en droog witbrood met jam en jamon y queso. En een lekker gebakken eitje erbij……een flinke calorienknaller) krijgen we van de vrouw van de casa een envelop van Micuba met alle buskaartjes voor de hele reis er al in. Niks geen geleur met handen en voeten Spaans bij de stations of bussen die al vol zijn en extra dagen moeten blijven omdat we geen bus hebben. Het voelt nu al echt als een vakantie.
Om tien voor 9 (heerlijk te vroeg) staat de taxi voor ons klaar. Een rode Plymouth cabrio uit 1962 staat ons op te wachten en de gids spreekt een lekker woordje Engels. Het voelt echt ontzettend toeristisch, maar onwijs gaaf.
We beginnen bij de Plaza de la Revolucion en al gauw wordt duidelijk dat de liefde voor Fidel Castro en Che Guevara hier door de aderen stroomt. Overal staan hun afbeeldingen met grote Spaanse leuzen eronder.
Na een uurtje met de auto door de stad gereden te hebben, lopen we ook nog 2 uurtjes door de stad zelf. Havana Club Rum domineert hier en dat is logisch als het er ook geen drol kost. Een gemiddelde Mojito koop je hier voor 3 CUC. Bij Bodega del Medio (de bar waar de Mojito bedacht is, hebben we nog onze naam vereeuwigd voor de deur. Na de tour en zelf nog even rond te wandelen gaan we natuurlijk zelf ook nog even een Mojitootje (een van velen kan ik alvast verklappen). Die hakte er na een lange reis en korte nacht behoorlijk in en we waggelen terug naar onze Casa.
In Cuba hebben ze twee munt eenheden. De toeristen CUC en de nationale Peso CUP. Dat is in het begin best een beetje verwarrend, maar went al snel. Alles in Peso is natuurlijk veeeeeeelllleee malen goedkoper en eigenlijk niet voor de toerist bedoelt, maar zolang ze aan je kunnen verdienen doen ze er niet moeilijk over.
We hebben wat CUC voor CUP omgewisseld en halen voor het avondeten wat broodjes bij de cafetaria (Adriaan). Het is nog niet authentiek Cubaans, want we hebben un pan de croquetta, un pan de hamburguesa en un pan de huevo (oftewel een broodje kroket, hamburger en ei) en dat allemaal voor 10 CUP (lees 40 cent). Terwijl we buiten stonden te wachten (cafetaria is gewoon een raampje waar je moet bestellen) Komt er een auto in de verte die de hele straat vol blaast met een dikke, witte rook. Tsja we konden geen kant op. Dan maar tegen de muur aan en hopen dat het snel optrekt. Gelukkig ging na een tijdje het raampje open en mochten we bij hoge uitzondering even binnen wachten (later deze vakantie kwamen we erachter dat ze dat doen om de muggen te verjagen. Ik kan je vertellen dat dat ook lukt met toeristen)
De volgende dag weer vroeg op want we verlaten Havana al voor de volgende bestemming; Vinales.