Verslag 10
Blijf op de hoogte en volg Peter en Naomi
09 Augustus 2012 | Thailand, Koh Tao
Kijk uit malloot.......een kokosnoot!
Daar hadden we wel zin, dus moesten we weer terug naar Thailand. Daar heb je toch wel de beste eilandjes en witte stranden met blauwe zeeën. Via ons hotel in Siem Reap boekten we de trip terug naar Bangkok. De bus hier naar toe was niet zo bevallen, maar er gingen ook mini-vans, dus dat was snel besloten.
Dit busje was natuurlijk compleet ingericht voor de gemiddelde Aziaat, dus ik Westerling zat weer lekker dubbelgevouwen. In 5 zeer warme uren bracht hij ons naar de grens van Cambodja en Thailand. Hoe georganiseerd ze ook proberen te zijn, het is het allemaal toch net niet.
We kregen allemaal een geel stickertje in ruil voor ons kaartje en moesten ons af laten stempelen in Cambodja. Wij waren niet de enige die dat wilden gaan doen, dus je zou denken dat de douane daar enigzins op inspeelt, meer nee. Met wel geteld 3 loketten, 250 dringende toeristen en 45 minuten later konden we door naar de grens van Thailand.
Hier hadden ze buiten al wachtrijen gemaakt en mochten er om de zoveel tijd een paar mensen naar binnen om door de controle te gaan. Goed geregeld zou je zeggen........................MAAR NEE. Het schijnt dus zo te zijn dat als je met een of andere Aziatische tour bent, je voorang krijgt op de rij. En wat wil het toeval, in bijna heel Azië is het ook vakantie. VIER uur later mochten ook wij naar binnen (ik kreeg Lowlands flashbacks om zo lang in een warme rij te staan met al je tassen om). Na eerst bang gemaakt te worden met wat je allemaal niet mee mocht nemen om de doodstraf te voorkomen, stonden we binnen een paar minuten weer buiten.
Bijzonder genoeg stond daar gelijk een mannetje ons op te wachten om gele stickertjes te verzamelen. Toen ons busje weer compleet was, werden we naar een piepklein kantoortje gebracht. Daar werd nog even doodleuk verteld dat het busje over 1,5 uur zou vertrekken. Mocht je moeite hebben met wachten, zijn dit toch niet de landen om naar toe te gaan (Majorie, is geduld nog in de Bonus en kan je wat naar met toe sturen?)
Het busje naar Bangkok was zowaar nog kleiner, maar er moesten wel meer mensen mee. Stel je een bestelbusje voor met daarin 15 volwassen westerlingen en hun bagage (gemiddeld twee tassen per persoon). De chauffeur vertelde ook nog doodleuk dat er normaal wel 40 mensen in kunnen. Gelukkig was de groep best gezellig en onder het genot van de Super Mega Dance Smash Hits uit 1998 (jaja met 2 unlimited) gemixt door DJ MuayThai en 5 hobbelige uren later kwamen we terug in Bangkok.
Gek om hier weer te zijn, op de plek waar je begonnen bent. Maar nu is het eigenlijk een soort pitstop, want vanaf Bangkok is het makkelijker te reizen naar de eilanden. Lichtjes bijgekomen van de reis, moesten we ons alweer klaar maken voor de volgende. Met de bus naar Chumporn om vandaar de boot te nemen naar Ko Tao.
We werden opgehaald bij het hotel. Dit keer niet met een busje, maar gewoon door de gids al lopende. Blijkbaar waren we niet de eerste, want er liep een waar gevolg achter hem aan. En aan de gezichten van sommige andere te zien, was hij al een tijdje bezig. Na de controle van de kaartjes en een nieuwe sticker gekregen te hebben (wat een systeem) konden we in deze uittocht mee lopen.
De bus was gigantisch, schoon en hypermodern (er zat zelfs neonverichting aan de zijkanten van de bus). De stoelen zagen er groot en lekker fluffig uit, dus ik begon al blij te worden. Maar het zal natuurlijk niet in een keer goed gaan, want er waren geen plekjes meer naast elkaar.
De reis zou er 12 uur over doen, maar na 5 uurtjes waren we al in de haven van Chumporn. Het was ondertussen 2 uur 's nachts. Lichtelijk slaperig nog hebben we al onze spullen weer bij elkaar gezocht en kregen we te horen dat de boot om 6 uur zou vertrekken. DUS.......................of we nog even 4 uur willen wachten in the middle of nowhere in het holst van de nacht (op dit soort momenten vind ik het niet zo erg om weer terug naar huis te gaan).
Na een bootreisje van nog eens 3 uur (en een lichtelijk groen/gele Naomi) kwamen we aan op Ko Tao. Het snorkel en duik paradijs. Hier zullen we de komende 5 dagen gaan bijkomen van alles wat we beleefd hebben en ons op maken voor onze reis terug naar huis.
Ook in Thailand is het bijna zomervakantie, dus ze hebben de prijzen maar alvast wat opgeschroeft. We kozen voor het plaatsje Tanote, want die had een prachtig strand en was ver weg van het plekje waar de full moon party's zijn (ook leuk, maar we zijn hier om bij te komen).
We konden niet vooraf reserveren dus gingen we op de gok naar het hotel wat we hadden uitgekozen. Deze had kamers vrij, maar 3 keer zoveel als wat we normaal voor een kamer betalen. Dus nog maar even verder kijken.
De tweede stop was er gelukkig naast en heet Poseidon. Deze had een hutje bij het strand voor maar 400 Baht. Het was wel geen bijzonder hutje, maar het ging ons om het strand.
In het hutje werden we verwelkomd door Victor (zo hebben we hem maar even genoemd). Victor is ons huisdier voor de komende dagen en is een hagedis van ruim 30 cm met een flinke kop en venijnige oogjes die in een gat in de muur van ons hutje woont (toppie).
Dit plekje wordt gerund door de complete cast van de serie Loenatik (soms zou ik willen dat ik onze verhalen allemaal verzon, maar het is echt waar). De eigenaar is een klein mager mannetje met een centebak(je) en zo scheel als maar zijn kan. Elke keer als je hem iets vraagt duur het een minuut voordat hij antwoord geeft (gaf in het begin wat ongemakkelijke momenten) en halverwege zijn verhaal gaat hij wat anders doen (zodat je achter hem aan moet lopen). De kok is 3 keer zo groot (lees breed) en waarschijnlijk de broer van de eigenaar (want even scheel). Hij draagt een lange roze sjaal (het is hier 40 graden) en denkt dat hij de reïncarnatie van Pavarotti himself is. Dan hebben we de schoonmaak mevrouw die het leuk vind om achter de hond aan te rennen en nog een vrouwtje die een sapjesbar/snorkeluitrustingstentje runt met smetvrees (zeldzaam in Azië). Hele dagen zit ze duikbrillen te poetsen en glazen uit te soppen.
Voor het hotel heb je het strand en een klein tentje waar je je kan laten masseren. Nou had me dat heel lekker geleken om zo'n klein Thais vrouwtje over je rug te laten lopen, maar toen ik naar de omvang van het massagevrouwtje keek, leek me dat geen goed plan.
Het is hier echt bijkomen en het echte vakantiegevoel. Maar na 2 dagen strand begint het toch wel te kriebelen om iets te gaan doen. Dus hebben we een snorkeltripje om het eiland geboekt. Met een pickup werden we naar de andere kant van het eiland gebracht, maar we moesten eerst een flinke hobbelige berg over. Boven aan de berg stond de kok ons uit te zwaaien en had dit keer naast zijn roze sjaal ook nog maar een grote zaklamp om zijn hoofd gebonden (?). En terwijl wij probeerden omhoog te komen, hobbelde de kok, al gierend van het lachen, op zijn scootertje de weg naar beneden.
Alsof je in een screensaver aan het rondzwemmen bent. Helder water met mooi koraal en de meest schitterend gekleurde vissen. De complete film van Finding Nemo is voorbij gekomen, maar toen...................................
tudum...............................................tudum..........................................................tudum........................tudum......tudum........tudum...........pampampampampampampam (liedje van Jaws)
EEN HAAI. ECHT WAAR. RUIM 2 METER.
Achteraf natuurlijk zo'n vredelievend haaitje die niemand kwaad doet, maar toch was dat even spannend als je dat niet door hebt (had ook niet goed opgelet, want het heet hier ook sharkbeach) Naomi had er wel de pé in, want die had de haai niet gezien.
Dat we lekker bijgekleurd terugkomen is na vandaag zeker een feit (brandweerwagenrood is ook een kleur toch?)
Na ons avontuur op Ko Tao is de laatste stop van onze reis weer Bangkok. Hier zullen we nog 3 daagjes blijven, want maandagavond vliegen we pas om 12 uur naar Wenen. Dan hebben we dinsdag nog een halve dag om Wenen te verkennen en komen we 's avonds weer in Brussel aan waar Sas ons met toeters, bellen, spandoeken en fanfares staat op te wachten.
Is het weer bij jullie al een beetje aan het bijtrekken en op hoeveel gouden plakken zitten we al, zijn er nog gekke dingen gebeurd in het nieuws kortom................hoe is het met jullie?
Daar hadden we wel zin, dus moesten we weer terug naar Thailand. Daar heb je toch wel de beste eilandjes en witte stranden met blauwe zeeën. Via ons hotel in Siem Reap boekten we de trip terug naar Bangkok. De bus hier naar toe was niet zo bevallen, maar er gingen ook mini-vans, dus dat was snel besloten.
Dit busje was natuurlijk compleet ingericht voor de gemiddelde Aziaat, dus ik Westerling zat weer lekker dubbelgevouwen. In 5 zeer warme uren bracht hij ons naar de grens van Cambodja en Thailand. Hoe georganiseerd ze ook proberen te zijn, het is het allemaal toch net niet.
We kregen allemaal een geel stickertje in ruil voor ons kaartje en moesten ons af laten stempelen in Cambodja. Wij waren niet de enige die dat wilden gaan doen, dus je zou denken dat de douane daar enigzins op inspeelt, meer nee. Met wel geteld 3 loketten, 250 dringende toeristen en 45 minuten later konden we door naar de grens van Thailand.
Hier hadden ze buiten al wachtrijen gemaakt en mochten er om de zoveel tijd een paar mensen naar binnen om door de controle te gaan. Goed geregeld zou je zeggen........................MAAR NEE. Het schijnt dus zo te zijn dat als je met een of andere Aziatische tour bent, je voorang krijgt op de rij. En wat wil het toeval, in bijna heel Azië is het ook vakantie. VIER uur later mochten ook wij naar binnen (ik kreeg Lowlands flashbacks om zo lang in een warme rij te staan met al je tassen om). Na eerst bang gemaakt te worden met wat je allemaal niet mee mocht nemen om de doodstraf te voorkomen, stonden we binnen een paar minuten weer buiten.
Bijzonder genoeg stond daar gelijk een mannetje ons op te wachten om gele stickertjes te verzamelen. Toen ons busje weer compleet was, werden we naar een piepklein kantoortje gebracht. Daar werd nog even doodleuk verteld dat het busje over 1,5 uur zou vertrekken. Mocht je moeite hebben met wachten, zijn dit toch niet de landen om naar toe te gaan (Majorie, is geduld nog in de Bonus en kan je wat naar met toe sturen?)
Het busje naar Bangkok was zowaar nog kleiner, maar er moesten wel meer mensen mee. Stel je een bestelbusje voor met daarin 15 volwassen westerlingen en hun bagage (gemiddeld twee tassen per persoon). De chauffeur vertelde ook nog doodleuk dat er normaal wel 40 mensen in kunnen. Gelukkig was de groep best gezellig en onder het genot van de Super Mega Dance Smash Hits uit 1998 (jaja met 2 unlimited) gemixt door DJ MuayThai en 5 hobbelige uren later kwamen we terug in Bangkok.
Gek om hier weer te zijn, op de plek waar je begonnen bent. Maar nu is het eigenlijk een soort pitstop, want vanaf Bangkok is het makkelijker te reizen naar de eilanden. Lichtjes bijgekomen van de reis, moesten we ons alweer klaar maken voor de volgende. Met de bus naar Chumporn om vandaar de boot te nemen naar Ko Tao.
We werden opgehaald bij het hotel. Dit keer niet met een busje, maar gewoon door de gids al lopende. Blijkbaar waren we niet de eerste, want er liep een waar gevolg achter hem aan. En aan de gezichten van sommige andere te zien, was hij al een tijdje bezig. Na de controle van de kaartjes en een nieuwe sticker gekregen te hebben (wat een systeem) konden we in deze uittocht mee lopen.
De bus was gigantisch, schoon en hypermodern (er zat zelfs neonverichting aan de zijkanten van de bus). De stoelen zagen er groot en lekker fluffig uit, dus ik begon al blij te worden. Maar het zal natuurlijk niet in een keer goed gaan, want er waren geen plekjes meer naast elkaar.
De reis zou er 12 uur over doen, maar na 5 uurtjes waren we al in de haven van Chumporn. Het was ondertussen 2 uur 's nachts. Lichtelijk slaperig nog hebben we al onze spullen weer bij elkaar gezocht en kregen we te horen dat de boot om 6 uur zou vertrekken. DUS.......................of we nog even 4 uur willen wachten in the middle of nowhere in het holst van de nacht (op dit soort momenten vind ik het niet zo erg om weer terug naar huis te gaan).
Na een bootreisje van nog eens 3 uur (en een lichtelijk groen/gele Naomi) kwamen we aan op Ko Tao. Het snorkel en duik paradijs. Hier zullen we de komende 5 dagen gaan bijkomen van alles wat we beleefd hebben en ons op maken voor onze reis terug naar huis.
Ook in Thailand is het bijna zomervakantie, dus ze hebben de prijzen maar alvast wat opgeschroeft. We kozen voor het plaatsje Tanote, want die had een prachtig strand en was ver weg van het plekje waar de full moon party's zijn (ook leuk, maar we zijn hier om bij te komen).
We konden niet vooraf reserveren dus gingen we op de gok naar het hotel wat we hadden uitgekozen. Deze had kamers vrij, maar 3 keer zoveel als wat we normaal voor een kamer betalen. Dus nog maar even verder kijken.
De tweede stop was er gelukkig naast en heet Poseidon. Deze had een hutje bij het strand voor maar 400 Baht. Het was wel geen bijzonder hutje, maar het ging ons om het strand.
In het hutje werden we verwelkomd door Victor (zo hebben we hem maar even genoemd). Victor is ons huisdier voor de komende dagen en is een hagedis van ruim 30 cm met een flinke kop en venijnige oogjes die in een gat in de muur van ons hutje woont (toppie).
Dit plekje wordt gerund door de complete cast van de serie Loenatik (soms zou ik willen dat ik onze verhalen allemaal verzon, maar het is echt waar). De eigenaar is een klein mager mannetje met een centebak(je) en zo scheel als maar zijn kan. Elke keer als je hem iets vraagt duur het een minuut voordat hij antwoord geeft (gaf in het begin wat ongemakkelijke momenten) en halverwege zijn verhaal gaat hij wat anders doen (zodat je achter hem aan moet lopen). De kok is 3 keer zo groot (lees breed) en waarschijnlijk de broer van de eigenaar (want even scheel). Hij draagt een lange roze sjaal (het is hier 40 graden) en denkt dat hij de reïncarnatie van Pavarotti himself is. Dan hebben we de schoonmaak mevrouw die het leuk vind om achter de hond aan te rennen en nog een vrouwtje die een sapjesbar/snorkeluitrustingstentje runt met smetvrees (zeldzaam in Azië). Hele dagen zit ze duikbrillen te poetsen en glazen uit te soppen.
Voor het hotel heb je het strand en een klein tentje waar je je kan laten masseren. Nou had me dat heel lekker geleken om zo'n klein Thais vrouwtje over je rug te laten lopen, maar toen ik naar de omvang van het massagevrouwtje keek, leek me dat geen goed plan.
Het is hier echt bijkomen en het echte vakantiegevoel. Maar na 2 dagen strand begint het toch wel te kriebelen om iets te gaan doen. Dus hebben we een snorkeltripje om het eiland geboekt. Met een pickup werden we naar de andere kant van het eiland gebracht, maar we moesten eerst een flinke hobbelige berg over. Boven aan de berg stond de kok ons uit te zwaaien en had dit keer naast zijn roze sjaal ook nog maar een grote zaklamp om zijn hoofd gebonden (?). En terwijl wij probeerden omhoog te komen, hobbelde de kok, al gierend van het lachen, op zijn scootertje de weg naar beneden.
Alsof je in een screensaver aan het rondzwemmen bent. Helder water met mooi koraal en de meest schitterend gekleurde vissen. De complete film van Finding Nemo is voorbij gekomen, maar toen...................................
tudum...............................................tudum..........................................................tudum........................tudum......tudum........tudum...........pampampampampampampam (liedje van Jaws)
EEN HAAI. ECHT WAAR. RUIM 2 METER.
Achteraf natuurlijk zo'n vredelievend haaitje die niemand kwaad doet, maar toch was dat even spannend als je dat niet door hebt (had ook niet goed opgelet, want het heet hier ook sharkbeach) Naomi had er wel de pé in, want die had de haai niet gezien.
Dat we lekker bijgekleurd terugkomen is na vandaag zeker een feit (brandweerwagenrood is ook een kleur toch?)
Na ons avontuur op Ko Tao is de laatste stop van onze reis weer Bangkok. Hier zullen we nog 3 daagjes blijven, want maandagavond vliegen we pas om 12 uur naar Wenen. Dan hebben we dinsdag nog een halve dag om Wenen te verkennen en komen we 's avonds weer in Brussel aan waar Sas ons met toeters, bellen, spandoeken en fanfares staat op te wachten.
Is het weer bij jullie al een beetje aan het bijtrekken en op hoeveel gouden plakken zitten we al, zijn er nog gekke dingen gebeurd in het nieuws kortom................hoe is het met jullie?
-
09 Augustus 2012 - 08:36
Mo:
5 goud - 4 zilver - 6 brons!!!
Vooral de gouden plak van Epke was TOP!! Het weer wordt steeds beter..mss van het weekend wel strandweer! Verder is het echt komkommertijd...er gebeurt weinig!
Geniet nog even van jullie dagen op het tropische eiland! En goede reis terug!!! Kus, Mo -
09 Augustus 2012 - 09:10
Inka:
Klopt epkes plak was kippenvel!! vrijdag hockeydames in de finale. geniet lekker nog even en niet te rood worden;-) -
09 Augustus 2012 - 09:31
Samira:
Ha liefies,
Wat maken jullie veel mee! Wat is azie toch verschr...uhm, geweldig he! Want ondanks het vele wachten en het gekloot blijft het toch een prachtig gebied. Toch leuk dat er ook entertainment ter plaatse is voor jullie; Het personeel is ook het animatieteam, wat praktisch!
Laurens en ik zijn alweer een tijdje terug uit Sumatra/ Maleisie en hoewel het eerste deel in de jungle veel meer basic was dan anders (4 nachten op locaties zonder warm water waarvan twee ook alleen 's avonds tussen 18 en 23 uur elektriciteit, ratten en houtbijen als huisdieren.. Maar ook olifanten wassen en oerang oetangs bijvoeren!), doen wij het lang niet zo avontuurlijk als jullie. En je hebt zelf haaien gekroeld Peet! Of bijna dan.
Wel lekker hoor, dat jullie ook nog een paar dagen relaxen hadden . Veel plezier in Bangkok.
Liefs, Sam -
09 Augustus 2012 - 10:13
Majorie:
Wat een heerlijk verhaal weer! Je moet maar denken dat het er niet om gaat om van A naar B te komen maar dat het er vooral om gaat welk avontuur je beleeft om er te komen ;-)
Goede reis terug!
xxx -
09 Augustus 2012 - 10:13
Majorie:
Wat een heerlijk verhaal weer! Je moet maar denken dat het er niet om gaat om van A naar B te komen maar dat het er vooral om gaat welk avontuur je beleeft om er te komen ;-)
Goede reis terug!
xxx -
09 Augustus 2012 - 10:14
Majorie:
Ai, zoals je ziet is het met mijn geduld nog niet zo goed gesteld ;-) Er gebeurde niet meteen iets toen ik op "enter" drukte dus hoppa nog maar een keer dan :-D LOL! -
09 Augustus 2012 - 15:39
Nina:
Ja hoor peet, het is je weer gelukt!
Ik heb met tranen overmojn wangen je verhaal weer gelezen!
Zo leuk is het daar hè?! Hoeverre uur hebben jullie totaal deze reis wel niet koeten wachten?!
Ik zou het toch eens gaan optellen..
Geniet van het bounty eiland met gekke burgers!
Wij zijn sinds gister terug van een heerlijke vakantie in Frankrijk met allen maar lekker eten en drinken en genieten! Ook wij hadden een heerlijke kamer met uitzicht op het strand en heerlijke wijntjes( koude wijntjes!)
We hebben wat doosjes mee dus die mogen jullie komen proeven!
Dikke kus en geniet nog even.. -
13 Augustus 2012 - 14:51
Petra:
nou ik weet niet of ik t goed doe hoor ......stuur net een reactie en die zie ik niet meer terug!!!! nouja!! het zit er weer bijna op he!! ben heeeel benieuwd naar de foto,s!! dikke xxx van je zussie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
