Verslag 5

Osaka wordt een tweedaagse stop (echt Japan heeft teveel leuke dingen). Naast dat je hier geweldige attractieparken zoals Universal Studio’s en Harry Potter world, heb je nog een topattractie; namelijk het Cup a Noodle museum. Het was keuzes maken dus nadat we de tassen hadden opgeborgen gaan we richting onze held (en redder op vele backpackvakanties) mister noodle himself. Een verassend leuk museum waar je ook nog eens je eigen smaak kunt laten samenstellen. Door een gang van honderden verschillende bakjes cupanoodle krijgen we de geschiedenis mee over het ontstaan van het bakje (en in het cupanoodle dramatheater zagen we dat het nog best wat voeten in de aarde heeft gehad voordat het nu is zoals het is.
Na wat limted editions geproefd te hebben doen we nog een klein rondje centrum, want ’s avonds hebben we afgesproken met neef Robert en zijn vriendin Mami. Zij wonen hier in Osakaka dus we hadden daarvoor al even contact gehad (en het leek ons voor iedereen ook wel even fijn om daarvoor nog even op te frissen want met die hittegolf hier ontwikkel je een compleet nieuw geurenbouquet). We bezoeken wat tempeltjes en de markt waar ze gigantisch grote monsterkrabben verkopen (wat nou dino’s zijn uitgestorven)
Na dus lekker opgefrist te zijn gaan we richting de Starbucks. Mami werkt daar vlakbij bij. Via een touristische route lopen we naar een soort van Izakaya (Torikizoku). En wat een verademing om mensen bij je te hebben die Japans kunnen praten en lezen. Binnen notime staat de tafel vol met lekkere hapjes (en weten we ook nog eens wat het is).
En ook al hebben Robert en Naoom elkaar al in geen eeuwigheid gezien, is het een hele gezellige avond. We besluiten de gezelligheid nog even voort te zetten en huren een karaokehok. In een dubieuze kelder is een kamertje met een tv en twee microfoons. We zingen de longen uit ons lijf en het Japanse nummer over Linda zit nu nog steeds in mn hoofd.
De volgende ochtend gaan we naar Himeiji om (gek genoeg) Himeiji kasteel te bezoeken. Het is weer een bloedhete dag (het loopt nu tegen de 40 graden) maar het kasteel maakt een hoop goed. Dit oude kasteel van een echte samuraikrijger is nog redelijk in originele staat. En de Japanse tuin die er naast ligt is ook schitterend (als we thuis zijn gooi ik er ook gelijk een paar Japanse esdoorns bij in de tuin)
Terug in Osaka lopen we nog wat door Americamura (een hipsterwijk) en gaan we opzoek naar een goede okonomiyaki. We gaan af op een adresje van internet waar de beste te vinden zou zijn. Er staat inderdaad een flinke rij (dus dat is al een goed teken). Okonomiyaki is trouwens een soort van pannenkoek en omelet ineen. Vaak gevuld met spek, kool en stukjes octopus. Daar overheen gaat noripoeder en speciale saus en daardover kewpie mayo (godelijk) en geschaafde tonijnvlokken.
Via de bakplaat eten we onze okonomiyaki, maar het bevalt niet echt. Missie nog niet geslaagd. Ons hotel zit vlakbij het metrostation en daar zitten ook nogeen paar restaurantjes.
’S Avonds lopen we langs wat zaakjes en bij een klein zaakje worden we door een klein oud Japannertje naar binnen gewuifd. Het is een ouderwets zaakje waar ook nog flink doorgerookt wordt. Er is plek voor 4 mensen en we nemen plaats aan het barretje. Daar ligt nog de pak peuken van de barvrouw met een half afgesabbelt keelsnoepje, maar soms moet je wel eens een yolo momentje hebben op vakantie (het kan mee of tegenvallen). De oude man vindt ons erg interessant en begint hele verhalen. Aan zijn glazige oogjes en dubbele tong heeft hij al een paar sakeetjes teveel op, maar we proberen met handen en voeten te communiceren. Zijn naam is Mipee. We bestellen hier een biertje en een okonomijaki en dit is de lekkerste tot nu toe. Lekkere stukken uitgebakken spek, niet teveel saus en een lekker gebakken eitje erop. We krijgen er zelfsnog eenbiertje bij van Mipee.
Mipee blijft maar in het Japans tegen ons kletsen en na een tijdje wordt hij toch maar dringend verzocht door de barvrouw om maar naar huis te gaan. We drinken ons biertje op en gaan kort daarna ook terug naar het hotel. Maar toen we wilden afrekenen bleek onze rekening ook al betaald. Door dieoude man (blijkbaar heette hij geen Mipee, maar zei hij steeds: me pay).
En met deze bijzondere ontmoeting sluiten we ons avontuur in Osaka en pakken we de tas in om naar Koyasan te gaan. Daar hebben we een overnachting in een echte tempel.