verslag 4

De NS zou eens op bezoek moeten gaan bij de mensen van de Shinkansen. Misschien heb je weleens gehoord dat de treinen hier vertragingen hebben in seconden en dat de baas zijn excuses heeft moeten maken omdat ze een keer te vroeg aankwamen. We hebben thuis de Jrpas geregeld. Daarmee kunnen we drie weken lang onbeperkt gebruik maken van de JR lijnen. Een superflitsende megasnelle trein brengt ons in korte tijd naar Kyoto, een van de grootste steden van Japan. Er komt ook een karretje langs met eten en drinken en voordat het meisje binnenkomt maakt ze eerst een vriendelijke buiging en dat doet ze ook nog als ze weg gaat (niks KOFFIETHEELIMONADEGEVULDEKOEKUHHH!!!!!)
Op het station worden we al gelijk verwelkomd met het authentieke geluid van klankschalen. Ook hier weer de gebruikelijke stop langs de touristinfo en ook hier weer mooie overzichtelijke lijstjes en schema’s over wat te doen en hoe er naar toe te gaan.
Het station is een stad opzich. Er bevindt zich een compleet winkelcentrum hier, inclusief weer een hele straat met alleen maar restaurantjes. We besluiten de backpack even in een locker te doen en hier de boel een beetje te verkennen. Een geweldig groot complex waar de rails met treinen bijna bijzaak lijkt.
Kyoto is nog redelijk zoals het was omdat deze in de oorlog bijna niet gebombardeerd is. Het staat ook nog helemaal vol met tempels. En als het aan Naoom ligt bezoeken we ze allemaal.
We slapen in Grand Japaning omiya. Achter ons hotel bevind zich een Pachinkohal. Het is verboden om in Japan voor geld tegokken, maar dit lijkt er toch wel heel erg op. Een megahal vol met gamemachines waar je punten kan verdienen en die weer kan omwisselen voor prijzen. Een hels kabaal en er word er lekker doorgerookt. Daarnaast staat een karaokebar (staat nog op delijst deze vakantie)
Het wekkertje gaat de volgende ochtend om 5 uur want we gaan naar een plek met duizenden Tori’s (een soort poort die bij veel heiligdommen van het Shinto geloof staan) Fushimi Inari. Het is trekpleister nummer 1 in Kyoto dus het kan daar niet te doen druk worden. Rond half 7 komen we aan en het is inderdaad heerlijk rustig, maar wel al knijtertje warm (voorspellingen gaven 38 graden aan). Het is adembenemend en schitterend mooi om al die poorten achter elkaar te zien. Als ik het Japanse bordje goed heb begrepen staan er wel over een miljoen.
Het voordeel van zo vroeg opstaan is dat je dan nog zoveel andere dingen ook kan doen. We gaan met de trein terug naar het centrum. Op het station staat een bandje aan met vogel geluidjes, heel gezellig.
We bezoeken ee tempel met een Zen tuin. Een heel speciale kunst van grind en zand vormen, maar wij vonden het net een aangeharkte kattenbak. Niet bijzonder en een beetje saai.
Op allerlei foodblogs had ik gelezen dat we Nishikimarkt niet mogen overslaan, dus daar gaan we kijken voor de lunch. Het ene lekkers na het andere wordt daar verkocht. We eten mochiballetjes (rijstmeel) in witte miso, takoyaki (soort ronde poffertjes met octopus erin), sojadonuts maar ook het zeer bijzondere gerechtje van babyoctopus met in het hoofd een kwarteleitje (nou die heb ik alleen opgegeten terwijl Naoom vol afschuw stond toe te kijken)
Na een volle buik kan er wel weer iets cultureels bij; Kasteel Nio. Bijzonder gebouw met vogeltjes in de vloeren. Geen echte natuurlijk, maar een speciale uitvinding dat als je er overheen loopt het klinkt als zwaluwtjes (dit om indringers te verraden)
We lopen richting Gion, de oude wijk van Kyoto. Hier staan de huisjes nog zoals honderden jaren geleden en hier zitten ook de echte geisha’s. Maar het is heel zeldzaam om ze in het echt te zien.
Onderweg vinden we een heerlijk bakkertje met jazz en wijn en we besluiten om even te onthaasten.
In Kyoto is zo ontzettend veel te doen dat we eigenlijk aan 4 dagen niet genoeg hebben. Hier zijn ook nog vele oude tradities die je kan bezoeken, zoals een theeceremonie met de bekende matchathee, een geiko/meiko dans (geisha’s), Japans theater en bloemschikken. Nu willen we altijd zo authentiek mogelijk een land beleven,maar we ontkomen er niet aan om een übertouristisch voorstelling te boeken waar 7 van de bekendste tradities worden getoond. Binnen 3 kwartier worden ze er alle 7 doorheen gejast. Elke keer als het gordijn omhoog ging kleurde de zaal blauw van de telefoon en camera schermpjes. En voor 50 euro hebben we ons een hoop tijd bespaart.
Op de terugweg besluiten we te lopen. Op elke hoek vn de straat wordt wel muziek gemaakt. Of het nu een gestrande backpacker is die wat geld probeert te verdienen of de nieuwste Japanse boyband, het is allemaal even gezellig. En ook hier op de achtergrond het geluid van klingelende belletjes en klankschalen.
In de achteraf straatjes bij ons hotel is een festival bezig. Op grote karren zitten bovenin tientallen jongens op trommels te slaan en om hun middel hangen touwen met belletjes. De kar is versiert met heel veel lampions en bovenin staat een metershoge kerstboom. Geen idee waarvoor het is, maar het ziet er wel leuk uit.
Op internet las ik wel dat het morgen komkommerdag is, jawel. De traditie is namelijk dat je die dag een komkommer over je lijf heen moet schuren en de resten in de grond moet begraven. Het zal al je kwalen als sneeuw voor de zon doen verdwijnen. Dus…….
De volgende morgen doen we het wat rustiger aan en rond een uurtje of 11 lopen we over het filosofenpad. Langs dit pad staan vele tempels (wat een verassing), maar Naoom haalt me over door de Lonely Planet te quoten dat er ook veel koffiehuisjes en restaurantje langs deze weg zitten.
Eigenlijk hadden we hier een paar maanden eerder moeten zijn, want dan stond deze weg helemaal vol in de kersenbloesem. Maar goed, nu is het er ook mooi.
De tempels die er langs staan zijn schitterend en de Japanse tuinen die eromheen zitten adembenemend. Met een kopje groene thee en een uitzicht over de vijver met Koi karpers komen we even tot rust na zo’n drukke dag als gisteren.
In de bus op de heenweg passeerden we een foodtruckfestival dus daar moesten we op de terugweg ook even langs. Helaas was het een American foodtruckfestival dus voornamelijk hamburgers. Wat we wel hier tegenkwamen waren de manfans. Volwassen mannen die bij jonge meisjes volledig door het lint gaan en allemaal de danspasjes van het meisje mee kunnen doen (misschien hier toch een klein cultuurschokje).
Een andere mustdo (volgens de lonely planet dan) is het Mangamuseum. Nou als je Japans kan lezen kan je hier helemaal los, want elk boek wat vanaf de jaren 50 is uitgegeven kan je hier lezen (inclusief 2 Nederlandse). Nou de airco was erg prettig, maar daar bleef het ook bij.
Via Ninenzaken en Shinenzaken (twee hele leuke straatjes vol souvenirshops en snoepwinkeltjes) lopen we weer richting Gion. Veel snoepwinkeltjes staan met proeverijtjes buiten en ik moet zeggen dat ik de Mochi wel kan waarderen. Het is een beetje cheewie maar lekker zoet. Er was één winkel die matchakoekjes gevuld met witte chocola uitdeelde, hemels! Alleen een doos met 10 kleine koekjes kost 1300 yen (we zijn drie keer terug gelopen, ach al die europeanen lijken toch op elkaar).
Als avondeten gaan we voor een Sushitrein restaurant. Je zit aan een tafeltje en de sushi komt langs via een lopende band. Vergeet de Sumo en vergeet de ShabuShabu, dit is echt heeeeeel wat anders. Vergeleken met deze sushi is dat net karton. De meest verse vis en bizarre combi’s zijn hier terug te vinden. Favoriet was de zalm met heel dun geschaafde ui en kewpiemayonaise en de tonijntartaar met rauw kwartelei (gastrogastisch). Het leuke is ook dat als jouw lievelingssushi net even niet vaak genoeg voorbij komt je die extra kunt bestellen. Via een mini Shinkansen komt deze dan alsnog aangesneld (ook heel fijn dat als je wilt afreken je op een knopje drukt er van alle kanten mensen komen aangerend om je te helpen, ook dat is in Nederland wel eens anders)
Voldaan lopen we weer door het oude gedeelte van Gion wat nu mooi verlicht is en in een flits zien we haar………een echte geisha. Ze floept uit de taxi en schiet een huisje binnen. Lichtelijk starstruck staan we voor de deur naar binnen te gluren. Na 5 minuten wordt het toch wel wat genant dat we nog steeds voor de deur staan en lopen richting het hotel.
De volgende morgen staan we weer vroeg op want trekpleister nummer 2 is het bamboebos. Op pinterest zien we de meest prachtige foto’s van groene oases bamboe en mooie lichtstralen door wuivende takken. Het doet allemaal heel misterieus en sprookjesachtig aan. Daar moeten we dus heen.
Het is een ritje van een half uur en na even zoeken komen we in het bamboebos. Pfffff zeg maar bosje. Binnen 5 minuten waren we er weer uit. En ze kunnen het beter het dikke vette muggenbos noemen want aan het einde hadden we meer muggenbulten dan het bos aan bamboe had.
Nou, ja….nu we toch zo vroeg waren, schieten we even langs de gouden tempel en pakken we daarna de trein naar Nara. Dit ligt buiten Kyoto, maar staat bekend om de heilige herten. Het hele plaatsje lijkt er door overgenomen. Niet lang nadat we aankomen, zien we de eerste herten. Ze zijn erg tam en komen nieuwsgierig even aan je snuffelen. Het park is gevuld met deze dieren en vele vele touristen die ze gewillig aan het voeren zijn.
Na ons een weg door de touristen en de hertenstront gewurmd te hebben, komen we bij een houten tempel (de grootste ever). En inderdaad het is een big ass tempel. Maar daar staat dan ook weer een megaboedha in. Met een leuk uitkijkraampje zien we het gigantische hoofd van de boedha ons al toelachen. Dat hoofd is er in de afgelopen jaren trouwens door aardbevingen en oorlogen al een paar keer vanaf gevallen.
Wat je ook veel ziet isdat ze boeddha’s een slabbetje en een gebreide badmuts geven. Dat doen ze als een kind is overleden of als je wilt dat ze langer blijven leven. Er was ook een gat in een pilaar en als je je daar doorheen kon wurmen waren ook al je problemen als sneeuw voor de zon verdwenen (of je zit vast en je hebt er een probleem bij).
In de avond eten we bij de Izakaya naast ons hotel (Izakaya is net zoiets als een pub). We eten er de allereerste Okonomiyaki. En ook al gaan we de volgende dag naar Osaka (dè plek van de okonomijaki), we moeten natuurlijk wel al een beetje vergelijkend warenonderzoek doen. Het tentje wordt gerund door een drietal twintigers en dat doen ze erg leuk. Het eten is lekker, ik heb er een koud Kirin biertje bij, op de achtergrond geweldige punkklassiekers en tegenover me de mooiste vrouw ter wereld. Op zo’n moment kan je me niet gelukkiger krijgen.