verslag 3 Cienfuegos

Verslag 3 – Cienfuegos
Om kwart voor 6 wordt er op de deur geklopt. Het loddige kleine vrouwtje staat voor ons met een paar broodjes in een servetje gevouwen. Ze keek normaal gesproken al niet helemaal helder uit haar ogen, maar nu is het helemaal een droopy. Op de broodjes zitten flinke bonken kaas en hompen ham met dikke witte vetbonken.
In mijn beste Spaans bedank ik haar voor de broodjes. Ik ga verder met de tas inpakken, maar het vrouwtje blijft midden in de slaapkamer staan. Na haar een tweede keer bedankt te hebben, laat ze nog maar eens duidelijk merken dat zij weer terug naar bed gaat.
Wederom bepakt en bezakt lopen we naar de straat waar we ook weer uitgestapt zijn. We wissen het kaartje van MiCuba in voor een echt kaartje. In een klein hokje zit een klein mannetje op zijn DOS-matrixprintertje alle kaartjes uit te printen. Bij de administratie van ViAzul is blijkbaar iets misgegaan want de komende 4 weken heet ik Johanes Pieters.
Het is een rit van ongeveer 8 uur en ook hier is het weer duidelijk dat Nederland goed vertegenwoordigd is in Cuba.
Naoom heeft thuis al de kaart van Cuba op de tablet gezet, dus zonder internet kunnen we de routes vanaf het busstation naar de Casa al inplannen. Onze nieuwe casa is niet zover weg, dus we besluiten te gaan lopen.
De casa springt er meteen uit met zijn felle roze kleur. We bellen aan en na een tijdje horen we van zes verdiepingen de slippertjes naar beneden komen. Deze casa heeft meer iets weg van een hotel (ook al woont de eigenaar hier zelf ook.
We komen binnen in een kraakheldere en spierwitte hal (inclusief wit lederen bankstel) en wat meteen opvalt zijn de gigantische foto’s van de dochter des huize (een formaat waar Fidel en Che nog jaloers van zouden worden). Waarschijnlijk zijn die van haar 15e verjaardag. Die wordt hier altijd groots gevierd.
We krijgen de sleutel van de kamer en worden verwacht op het dakterras voor een welkomstdrankje. Ook onze kamer is kraakhelder en heeft ook een eigen dakterras (normaal gesproken zouden we dit zelf pas boeken als we tegen het einde van de vakantie lopen en weer wat behoefte hebben aan luxe, maar mij hoor je niet klagen)
We krijgen een lekker vers mangosapje aangeboden en een plattegrond van de stad. We zijn hier drie dagen, dus laten we eerst maar eens de stad gaan verkennen. Cienfuegos is een havenstad en ligt in het zuiden van Cuba in een baai. Het is een koloniale stad en was vroeger de ‘Parel van het zuiden’.
We lopen langs het water naar Punta Gorda. Daar staat een prachtig oud koloniaal gebouw uit 1913, Palacio de Valle. Gebouwd door een suikerbaron die zijn geld niet netjes heeft verdiend (maar het is wel een schitterend gebouw)
Vandaag is onze trouwdag en dat moet natuurlijk gevierd worden. Het was best een stuk lopen naar Punta Gorda en we besluiten een bicitaxi (fietstaxi) te nemen terug naar het centrum. Natuurlijk moet je flink afdingen als je aan zo’n meneertje vraagt hoeveel het kost. Voor 2 CUC brengt hij ons naar het centrum terug.
Zo’n mannetje doet dat natuurlijk uiterst slim. Hij zet zijn fietsje in de laagste versnelling en doet alsof hij de benen uit zijn lijf trapt. Ondertussen veel hijgen en puffen erbij in de hoop dat we medelijden krijgen en de prijs verhogen (ondertussen fietst hij nu zo langzaam dat het sneller was geweest als we gingen lopen).
We proberen een gezellig praatje te maken met het meneertje. Hij vraagt waar we vandaag komen en zodra hij hoort dat we uit Nederland komen, gooit hij er even het volledige Nederlands elftal eruit (inclusief Yolanthe, blijkbaar zijn favoriet).
We vragen of er ergens een banketbakkertje in de buurt is omdat het vandaag feest is. Hij adviseert ons Doña Nelli (een keten van banketbakkertjes, nou ja voor Cubaanse begrippen).
De keuze is er niet ruim maar het is voornamelijk cake met alle vormen van opgeklopt eiwit. We besluiten alles uit te proberen en krijgen een kartonnetje met 6 soorten gebakjes. En voor 1,30 CUC hebben we de halve vitrine leeggekocht. Lekker is anders maar ach ‘all part of the experience’.
We eten in een mooi koloniaal gebouw (Doña Nora) en teruggekomen in het hotel sluiten we onze trouwdag af met twee Mojito op het dakterras. En terwijl het in de verte lekker aan het onweren is vinden we het weer een geslaagde dag
De volgende ochtend ontbijten we op het dakterras en vinden daar een mooi gedekte tafel met mooi servies en echte servetten. Ook hier beginnen we eerst met fruit en daar hebben ze al heel veel werk van gemaakt. De Guave is netjes in een rozetje gesneden en het de mango ligt in keurig nette plakjes op het bord.
Het meisje wat gisterochtend de deur opendeed en gisteravond ons cocktailtje maakte bracht nu ook ons ontbijtje (wat nou van 9 tot 5 mentaliteit). Ze bleef netjes op een afstandje van de tafel wachten en zodra er een bordje leeg was werd deze gelijk weggehaald (pffffff wat een luxe).
Naast het hotel zit een broodbakkertje. We gaan in de ochtend naar El Nicho dus we nemen onze eigen lunch mee. We hebben van thuis de pindakaas en chocopasta mee (ja we zijn zulke Nederlanders die eten van thuis mee op vakantie nemen).
In mijn beste en handen en voeten Spaans weet ik het vrouwtje van de bakker duidelijk te maken dat ik graag bruin brood wil. Dit kennen ze niet zo goed in Cuba, maar dit bakkertje had zoiets. Achter een apart flapje in het rek kwam een heel licht bruin broodje waar in de verte nog wat vezeltjes van graan te zien was. Voor 12 cent neem ik er drie mee.
We hebben een taxi geregeld die ons naar ElNicho (waterval) brengt en daar op ons wacht en ook weer mee terugneemt (erg gebruikelijk in Cuba). De waterval ligt in een mooi natuurgebied en heeft ook een gedeelte waar je lekker kan zwemmen. Het water is er erg koud, maar dat is een aangename bijkomstigheid in 34 graden.
De taxichauffeur heeft er aardig zin in. En rijdt lekker door. Ach die borden met een getal erop is maar voor de sier. Snelheid is maar een getal. Een doorgetrokken streep mag je hier negeren en als je maar hard genoeg toetert gaat iedereen wel opzij.
Ondanks dat hij lekker doorsjeest, stopt hij ook vaak om even een boodschapje te halen, een sapje te drinken en op het einde moest hij ook nog even een nieuw stuur bij een vriend brengen. Ach en als hij er dan toch is, zet hij het er ook gelijk maar even op (en dat allemaal terwijl wij steeds verbaasder achter in de auto blijven zitten. Nou ja ‘al part of the experience’.
We vragen of de chauffeur ons bij La Reina af wilt zetten. Het klinkt misschien gek, maar Latijns-Amerikaanse begraafplaatsen zijn ontzettend mooi. Grote dramatische tombes en theatrale beelden sieren de graven. We lopen terug naar het centrum (toch iets verder dan we dachten) en verkennen de stad nog even. We vinden een supermarktje voor water en het is ook hier maar weer duidelijk dat er echt heel weinig te koop is in Cuba. Het is voornamelijk rijst, blikken tomaten, olijven, olie en water. Groente en vlees wordt apart verkocht (of in sommige hele grote supermarkten in de diepvries).
Het is wel grappig om te merken dat in zo’n snikheet land op meer plekken rum verkocht wordt dan water.
De volgende ochtend moeten we weer vroeg op pad naar Playa Giron (de Varkensbaai) dus we gaan vroeg naar het hotel en kijken een filmpje op de tablet in de koelte van de airco.